Endişe çağı

Ki bize göre katliam üzerinde düşünülmüş, planlanmış bir eyleme benziyor.

İngiltere’nin farklı kentlerinde camilere yapılan saldırılar...

Ve ardından Paris’teki Notre Dame Katedrali’nde yangın çıktı.

Daha sonra Sri Lanka’daki kiliselere bombalı saldırılar gerçekleştirildi.

*

Son iki ay içerisinde dünyanın farklı ülkelerinde meydana gelen bu olaylarla ilgili genel analizler şöyle:

Birileri medeniyetlerin, yani dinlerin çatışmasını körüklüyor.

Birileri AB ordusunun kurulmasını ya da kurulmamasını istiyor.

Güçler kendi aralarında tehdit saldırılarıyla mesajlaşıyor.

Kısacası, her kafadan farklı bir kâbus senaryosu piyasalara sürülüyor.

*

Dünyayı karıştırmak isteyen küresel terör şebekeleri, güç odakları barışa saldırıyor.

Camilere, kiliselere saldırıyla büyük bir savaş tetiklemek istiyor.

Bu tarz katliamları kurgulayanların amaçlarını toplumlar okumakta zorlanıyor...

Ve endişe ediyor.

*

Dünyayı yöneten ülkeler, güç odakları, medeniyetler küresel terörizme karşı hâlâ ortak bir noktada buluşamıyor.

Barış içinde bir arada yaşamaya dönmeliyiz dedikçe anlaşılamıyoruz.

Yangına körükle gidenler var hâlâ.

*

Siyaseti dizayn etmek isteyen dış güçler içerde ne kadar dinamik varsa hepsini hareketlendiriyor.

Ve ne kadar fay hattı varsa tetikleniyor.

Tasfiye, yeni aktörler ve senaryolar piyasalara sürülüyor.

Biz kalabalıklara her defasında yeni bir film vizyona girmiş gibi izletiliyor.

*

İllegal güçlerin, devlet dışı aktörlerin kontrolünü kaybeden küresel güç odaklarının kontrol kaybı duygusuyla insanlar endişe çağını yaşıyor.

Alev Alatlı diyor ki:

Kolektif ulus ve kolektif uygarlık, siyasi ve ekonomik kaderini artık tamamıyla kendisi kontrol edememektedir.

Bu şartlar altında birey, yarınını belirleyecek olayların şokunu endişe içinde bekleyerek amaçsızca sürüklenir.

*

Endişe çağından kurtulmak için “silahlara veda” denilmeli.

Lakin savaşarak kazanılan zaferlere alışık bir dünya bu pis huyundan hiç vazgeçmeyecek...

Yine de umutlarımızı kaybetmeyelim.