Acılar masal olmuyorsa...

Özellikle fakir, gelişmeyen ve nüfusun aşırı yoğun olduğu ülkelerde...

Hindistan ve Çin gibi...

Aş yokluğu yerini aşı yokluğuna bırakıyor...

İnsanlar açlık ile aşı arasında gidip geliyor...

*

Hindistan ve diğer yoksul ülkelerde yaşananları ajansların dünyaya geçtiği haberlerden öğreniyoruz...

Hindistan’da vaka sayısı 21 milyon 64 bin 862’ye, can kaybı ise 230 bin 10’a ulaşmış.

Ülkede günlük vaka sayısının 400 binin üzerinde olduğunu, günlük can kaybının ise 3 bine yaklaştığını bildiren uzmanlar, derin bir çaresizlik ve yoksulluğun yaşandığına dikkat çekiyor.

Ülkede sağlık sistemi ise çökmüş durumda...

*

Çin ve Hindistan kapalı kutu gibi bir ülke olduğu için verilen resmi rakamlara da inanmak zorundayız.

Aksini iddia etmek için bilgiye sahip olmak gerekiyor ama resmi rakamlardan daha fazla ölüm ve mağduriyetlerin yaşandığını yapılan yorumlardan anlıyoruz.

Virüs nedeniyle ölenlerin toplu olarak yakılmasıyla şehirlerin her yerinde dumanlar gökyüzüne yükseliyor...

Ve ağır bir kokunun her yeri kaplamasından ise rahatsızlık duyuluyor...

*

Baliyadev Tapınağı’na yığılan kadınlardan oluşan kalabalıkların görüntülerini seyrettiğimizde maske ve mesafenin sıfır noktasında olduğunu da görüyoruz.

Bir başka gelişmeye dikkat çekmek istiyorum, o da Hindistan’da yaşayanların birçoğunun kendi elleriyle yaptıkları putları kırmaya başlamış olması...

Neden?

Kendilerini ve ailelerini virüsten koruyamadığı için...

Yani, yeni dünya düzeni içerisinde insanoğlunun kendi eliyle yaptığı ve taptığı putlarla hesaplaşma süreci başlayacak gibi...

Ve kutsallaştırılan, kahramanlaştırılan insanların da tahtları veya postları bir hayli sallanacak ya da yok olacak gibi...

*

Dünyanın her yerinde virüs sayısız acılara da neden oluyor...

Şarkıda diyor ya:

- Acı çekmek özgürlükse özgürüz ikimiz de...

Evet, milyarlarca insan evlerine kapanmış özgür bir hayat yaşıyor ama tarifsiz acıları da çekerek...

Bir yandan aş yokluğu diğer yandan aşı...

Ve ne zaman biteceği bilinmeyen virüs...

Yaşadığımız çağın içinde o kadar çok acı var ki, ne yazık ki hiçbiri masal dahi olmuyor...

Anlatılmıyor...

Yazılmıyor...

Ve söylenmiyor!