Koalisyonun baÅŸka çeÅŸidi

Bu durum Meclis’te grubu bulunsun bulunmasın ve hatta milletvekili olmayan küçük partilerin bile kıymetini arttırıyor.

Bu aynı zamanda bolca siyasi parti kurulmasının da önünü açıyor. Halbuki başkanlık sistemlerinin sağlıklı işleyebilmesi için iki, bilemediniz iki buçuk partiye ihtiyaç var.

Bizde olduğu gibi çokpartili başkanlık sistemi ise ister istemez konsensüsü, bir nevi koalisyonu zorunlu kılıyor. Parlamenter sistemde koalisyon, seçimlerden sonra oluyordu, şimdiki cumhurbaşkanlığı sisteminde de seçimlerden önce koalisyon (ittifak) oluşuyor. Malum, parlamenter sistemde koalisyonlardan çok çekmiştik.

Zira ‘yönetimde istikrar’ı sağlayacağız diye başvurduğumuz koalisyon hükümetleriyle yalnızca bakanlıkları değil, devlet bankalarını bile koalisyon ortakları arasında pay etmiştik.

Bankaları batırıp ekonomiyi dibe vurdurunca da bırakıp kaçmıştık! Uygulamakta olduğumuz başkanlık modelinde, bakanların bile dışarıdan atandığı bu sistemin ne getirip ne götüreceğini hep beraber göreceğiz.

Ama görünen o ki daha şimdiden eski sistemin özlemini duyanlar var. İşin tuhafına bakın ki, vaktiyle, Başkanlık sistemi gelsin diyenler ve bunu kuvveden fiile çıkaranlar, bugün yeni partilerle ve üstelik eski sistemin hayaliyle siyaset yapmak iddiasındalar.

Utanmadan sıkılmadan eski sisteme dönülmesi için siyaset yapacaklarını söylüyorlar.

Ayol! Ülkeyi bu sisteme sizin imzalarınız taşımadı mı? Millet sizin hangi halinize inanacak?

Dün ak dediğinize bugün kara diyorsunuz!

Bu milletin bir on yılını daha dedikodularla heba etmek istiyorsunuz.

Milleti bu kadar saf mı zannediyorsunuz? Bakınız; herkesin AK Parti’den ve Sayın Erdoğan’dan ve başkanlık sisteminden şikâyet hakkı olabilir ama sizin asla!

Çünkü sizler, AK Parti’nin kurucu üyelerisiniz ve onun iktidarları boyunca en önemli görevlerde bulundunuz.

Dolayısıyla tüm sorumluluklarda ortaksınız.

Siyasi partiler elbette iktidar olmak için kurulurlar ama görünen o ki kurulan ve kurulmakta olan partilerin iktidar diye bir dertleri yok, ayrıca böyle bir şansları da yok.

Yapılan kamuoyu yoklamalarında yüzde 1’lerle ancak ifade ediliyorlar. Böyle olunca da iktidar hayal oluyor.

O vakit, tüm bu çabaların yapmak üzere değil de yıkmak üzere olduğu anlaşılıyor.

Yani Tayyip ErdoÄŸan gitsin de kim gelirse gelsin!

Biz bu denli yıkıcı (kine dayalı) ve sorumsuz muhalefeti ta Osmanlı’dan beri tanıyoruz. İttihatçı bu damar, kendini ülkenin sahibi, rakiplerini ise düşman (yanlış okumadınız, düşman) ve hatta hain beller.

Rakip partilerin iktidarlarını, ülkenin işgali olarak görür.

Cumhuriyet’in ilanından sonra da böyle bir damar hep oldu; bunlar yalnız kendilerini devletin kurucuları olarak görür. O yüzden iktidarlar hep bunların hakkıdır. Halktan kopuk, halka tepeden bakan ve halkın oyunu küçümseyip seçtiklerine değer vermeyen, baskıcı bir yapıları vardır.

Vaktiyle bu damar, padişahı da alaşağı ederek iktidar oldu. Onlardan daha milliyetçisi, vatanseveri yoktu!

Hepsi hepsi on yıllık iktidarlarında, altı asırlık çınarı yıktılar, koca imparatorluğu paramparça ettiler. Üç kıtaya yayılmış, 4 milyon kilometre karelik vatan toprağını işgal ettirip elden çıkardılar.

Yenilginin sonucunda, düşman bize Sevr’i dayattı. Sevr tek kelime ile ölümdü, biz de ya istiklal ya ölüm diyerek Kurtuluş Savaşı verdik.

O günden tam bir asır sonra bugün de düşmanın bize dayattığı Sevr’den başkası değildir hatta daha beteridir. Zira FETÖ, PKK ve envaı çeşit terör örgütleriyle yapılmak istenen, ülkeyi bölüp, parçalar halinde, altın tepsi içinde düşmana sunmaktı.

İçeriden başaramadıklarını şimdi de dışarıdan deniyorlar. Güneyimizdeki kara ve deniz sınırlarımızdaki kuşatmayla yedi düvel ve hatta daha fazlası yine karşımızda.

Yeniden bir bağımsızlık savaşı verilirken, birilerinin taranmasına ne demeli?

.........................

NOT: Senelik iznimi kullanacağımdan yazılarıma bir süre ara veriyorum.