Eski ile yeni sistemin mukayesesi

O makalede eski sistemle yeni sistemdeki milletvekilliğine değinmiş ve eski sistemde milletvekillerinin töhmet altında olduklarını belirtmiştim. Ve demiştim ki: “...Çünkü eski sistemde milletvekilleri adeta iş takipçisi olarak görülüyordu”.

Devamında da bu görülen olumsuz işlerin bazılarını (bürokrat tayini ve ihale takibi vb) sıralamıştım.

Daha sonra ise ironi yapıp aynen şöyle demiştim: “Daha açık ifadesiyle, milletvekilleri torpil aracı olarak görülüp kullanılıyordu. Bu durum milletvekillerinin de işine geliyordu. Zira böylece hem itibarları artıyor, hem de köşeyi dönüyorlardı!”

Dikkat edilirse cümle ünlem işaretiyle bitirilmiş.

Dolayısıyla tüm bu hüküm gibi görülen cümleleri yukarıdaki “...milletvekilleri adeta iş takipçisi olarak görülüyordu” cümlesindeki bağlamından koparmamak gerekir.

Öyle görülmek başka, öyle yapmak ise çok daha farklıdır.

Üstelik bu satırların yazarı da 23. Dönem İstanbul Milletvekilidir.

Hani, bir söz 100 manaya gelse 99’u kötüyü, yalnızca bir tanesi iyiyi çağrıştırsa, o sözün iyi olduğunu anlayan ve buna göre hüküm veren bir medeniyetin temsilcileriydik?

Milletvekilliği elbette en saygın işlerdendir.

Dememiz o ki, yeni sistemde (Başkanlık ) milletvekilleri asli işlerine (kanun yapma-denetim) yoğunlaştırıldı. Eski sistemdeki gibi Bakanlar Kurulu, parlamentodaki milletvekillerinden oluşmuyor.

Dışarıdan atanıyor.

Hükümetlerin teşkilinde, eski sistemde, milletin verdiği güvenoyuna itimat edilmiyordu ki(!), parlamentodan ayrıca güvenoyu gerekliydi.

Yeni sistem güvenoyunu kaldırdı, hem hükümetlerin kurulması kolaylaştı ve hem de hükümetlerin yıkılması zorlaştırıldı.

Böylece siyasi istikrar sağlanmış oldu.

Türkiyemiz, badire üstüne badire atlatıyor. Terör-sınır dışı askeri harekâtlar, deprem, ekonomik yaptırımlar, koronavirüs...

Bunların yalnızca birinin vukuunda bile ne denli zorluklar çektiğimizi biliyoruz. Ayrıca, eski hükümetlerin, bunların altında nasıl kaldıklarının canlı şahitleriyiz.

Milletvekillerimiz alınmasınlar ama sözü yine onlara getireceğim: Eski sistemde (parlamenter), hükümet teşkilinde milletvekili transferlerini ne çabuk unuttuk?

Güneş Motel’de yapılan kirli pazarlıklarla, her milletvekiline bir bakanlık verilmek suretiyle bir partiden 11 milletvekili koparılıp güvenoyu sayısı tamamlanmamış mıydı?

Yeni sistemde parlamentonun itibarı kalmadı diyenler, hangi itibarı arıyorlar?

Söyleseler de bilsek...