Vatan kuyruğu

İstanbul Valiliği Nüfus Müdürlüğü.

Önünde bir kuyruk.

Geceyarısı da böyle...

Sabaha karşı da.

Bekliyorlar. 

Oturuyorlar.

Kapıda yatıyorlar. 

Uyanıp bir daha bekliyorlar.

Niye?

Çünkü burası bir “vatan kuyruğu”...

Yani bir “vatan”a ait olmak için...

Suriye’den, Afganistan’dan, İran’dan gelmişler.

Kaçmışlar.

Savaştan, baskıdan, haksızlıktan kaçıp...

Evlerini barklarını hayatlarını terkedip gelmişler.

Sonuçta...

Vatan Caddesi’nde “vatan” arıyorlar...

Arkadaşlar.

Allah kimseyi vatansız bırakmasın.

Bir kimlik yenilemesi için gittiğim nüfus dairesinde bu “vatan kuyruğu”nu görünce irkildim...

Tüylerim diken diken oldu.

Çoluk çocuklarıyla aileler...

Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olabilmek için çırpınıyorlar...

Her birinin gözlerinde hem korku...

Hem de umut var.

Korku: Ya Türk vatandaşı olamazsam...

Umut: Allah’ım çok şükür Türk vatandaşı oldum. Artık ben de hakları olan bir insanım.

İşin ilginç yanı...

Bırakın vatandaşlığı...

Göç İdaresi Başkanlığı 24 saat tam gücüyle çalışıyor...

Ama yine de yetişemiyor.

Bu fotoğrafı ve bu izlenimleri sizinle niye mi paylaşıyorum?

Bir vatanımızın olduğunu...

Birer vatandaş olduğumuzu...

Ve ne kadar değerli bir bayrağın altında yaşadığımızı...

Bunun kıymetini...

Bunun özgürlüğünü...

Her birimizin ayrı idealleri bile olsa...

Her birimizin ayrı düşünceleri ve inançları da olsa...

Bir vatanın ortak paydaşı olduğumuzu hatırlatmak için.

İşte bir seçime daha gidiyoruz.

Bir vatanımız var. 

Bunu demokrasiyle taçlandırabilecek vatandaşlığımız var.

Ve taçlandırmak için oy kullanma hakkımız var.

“Bunun farkında mıyız” demek için bu fotoğrafı paylaştım.

İşte tekrar yazıyorum.

Allah kimseyi vatansız bırakmasın.

Allah kimseyi “vatan kuyrukları”na muhtaç etmesin.