İşte en uzaktan eğitim

Anne-baba okuluna senede yüz binlerce lira para verir. 

Altında araba... Aklı havada... 

Kimisi var...

Anne-baba yemez içmez, okul masrafına yetiştirir.

O çocuk da zor okur. Okul asmak zevktir...

Ama kimisi var, işte böyle olur...

Uzaktan eğitim günlerindeyiz ya...

“Annesinin, babasının fedakârlıklarına en güzel notlarla cevap veren çocuklar başımızın üstünde” demek için yayınlıyorum bu fotoğrafı...

Örnek olsun diye...

*

Mehmet Emin Kaya 17 yaşında...

Mardin İMKB Anadolu Lisesi’nde okuyor.

Yaz olunca evine geliyor...

Evi de Mardin’in Mazıdağı ilçesinin Yağmur köyünde...

Mehmet Emin, pandemi yüzünden okullar açılmayınca köyünde kalmış...

Şimdi ailesine yardım için çobanlık yapıyor.

Ama uzun yaz günlerinde tek eğlencesi olan cep telefonunun şarjı çabuk bitiyor.

Öğleye varmadan telefon kapanıyor...

Instagram... WhatsApp... Sosyal medya kapanıyor...

Yani hayat kapanıyor...

Ne yapsın Mehmet Emin...

Düşünüyor... Bir güneşe bakıyor... Bir rüzgâra...

Rüzgâr güçlü...

Eve dönünce internete giriyor... Ve “Rüzgâr enerjisi nasıl elde edilir?” diye yazıyor.

Sonunda basit bir “rüzgârgülü” modeli yakalıyor.

Kullanılacak malzemeyi çıkarıyor... Köydeki atık malzemeleri topluyor...

Uğraşıyor, deniyor... Bir daha deniyor...

Ve sonunda rüzgâr enerjisini alıyor...

Mehmet o gün eşeğin sırtında... 

Etrafında koyunları... 

Bir Don Kişot edasıyla gidiyor yaylaya...

Ama bu defa yel değirmenine değil, rüzgâra doğru yürüyor Mehmet... 

DİĞER ÇOBANLAR ŞARJ İÇİN MEHMET’E GELİYOR

Tabii olay hemen duyuluyor...

Köye hatta ilçeye yayılıyor.

“Çaban Mehmet rüzgârdan telefon şarj ediyor.”

“Hadi ya...”

“Vallaha, git de gör...”

Birkaç gün sonra diğer çobanlar Mehmet’in kapısını çalıyor:

“Biz de telefonlarımızı senden şarj edebilir miyiz?”

“Edersiniz tabii” diyor Mehmet...

*

Evet, arkadaşlar...

İnsan mucizeleriyle dolu bu Anadolu’dan ne çocuklar çıkıyor...

Yeter ki istesinler... İçlerinden gelsin...

“En uzaktan eğitimi”, hayatın gerçeği yapıyorlar...

Dağ başında mucizeler yaratıyorlar...

BU DA UZAYDAN EĞİTİM

NASA 2018 yılında bir “model uydu” yarışması düzenliyor.

Bizim çocuklar “İşte hocam” diyorlar, “Bu bize fırsattır”...

Prof. Dr. Bülent Ekmekçi, “Size inanıyorum çocuklar” deyince, başlıyorlar çalışmaya...

Ve tasarladıkları roket 700 metreye yükselince dünya ikincisi oluyorlar...

İşte o çocuklar 2 yıl çalışıp Türkiye’nin ilk cep uydusunu yarattılar...

5 santim boyutunda bir küp halindeki bu cep uydu önceki gün yola çıktı.

Bu aralık ayında ABD’den uzaya fırlatılacak.

Peki kim bu çocuklar?

Bülent Ecevit Üniversitesi (ZBEÜ) Grizu-263 Uzay Takımı...

Takım kaptanı Çağla Aytaç Dursun diyor ki:

“Uydumuz, madencilerimizin isimleriyle beraber Aralık 2020’de uzaydaki yerini alacak ve 525 kilometre alçak dünya yörüngesinde 4 yıl 8 ay görev yapacak.”

Peki neden Grizu-263?

“Zonguldak’taki maden faciasında hayatını kaybeden 263 madencinin anısına...”

Helal olsun size çocuklar...

Dedim ya...

Birisi yeryüzünden 525 kilometre uzayda...

Diğeri Mardin’in Yağmur köyü yaylalarında...

Uzaydan yeryüzüne kadar...

En uzaktan eğitimin harika çocukları bunlar...

Bütün kötü haberlere karşı...

Bizlere bir umut olsun diye hatırlatmak istedim.

İyi hafta sonları...