'İşte böyle atarım kepimi havaya'

6 yaşındaki Emir’in annesi Merve, doktorun ilk teşhisini duyunca ne yapacağını bilemedi.

Yıkılmıştı... Baba Osman üzgün...

Otizm bu...

Ne yapsınlar...

Doktor bir rapor verdi ve dedi ki:

- Emir’i sakın eve kapatmayın. Bu raporla onu anlayışlı bir anaokuluna verin. İlgilenin...

Moral oldu bu sözler.

Hemen arayışa geçtiler.

Duvarları rengârenk çiçeklerle süslü, temiz, iyi bir anaokulu buldular. Raporu gösterdiler.

Ve küçük Emir okula başladı.

Ama daha iki gün geçmedi.

Okuldan aradılar:

“Acele gelin...”

Osman ve Merve bir gittiler ki...

Emir’i boş bir sınıfa kapatmışlar. Çocuk sinir krizleri geçiriyor...

Bir anne baba için bundan daha büyük bir şok ne olabilir?

ORADAN ORAYA TOP GİBİ ATILDIK

O feci anı babası Osman şöyle anlatıyor:

“Çocuğumuzu alıp boş bir sınıfa koymuşlar. Bizim çocuğumuz raporlu ama siz bu çocuğu destekleyin diye raporlu. Onu alın, izole edin diye değil. Anaokullarının desteğini beklerken, top gibi oradan oraya atıldık. Çocuğumuzu kabul etmek istemediler.”

KENDİ AİLEMİZE BİLE ANLATAMADIK

Evet arkadaşlar...

Şimdi anlatacaklarımı, belki de bu durumda olan birçok aileye örnek olur diye “en yüksek sesle” anlatıyorum...

Bakın Emir’in babası Osman Bey ne diyor:

“En çok zorlandığımız konu da insanlara bunu kabullendirememek. İlk başlarda eşim konduramadı. Anneler duygusaldır, benim çocuğumda bir şey yok demeye başladı. Sonra eşim de kabullendi. Bu kez kendi anne ve babam kabullenmedi. Anaokulunda, ilkokulda bu raporla gittiğiniz zaman öğretmenlerin bununla hiçbir ilgisi yok. Her konuda farklı bir dışlanmaya maruz kaldık.”

VE O SAVAŞI NASIL KAZANDILAR

Geldik bugüne.

Osman ve Merve, yavruları Emir için öylesine bir mücadele verdiler ki...

Baktılar, böyle okullarda olmuyor... Acaba çocukları için özel bir okul var mıydı?

Araştırdılar...

Ve “SOBE” ile karşılaştılar...

SOBE Konya Selçuklu Belediyesi tarafından özel çocuklar için kurulmuş bir okul. Öğretmenleri ona göre eğitilmiş...

Bir vakıf...

Emir işte bu okula başlıyor.

Anlayışlı öğretmenler. Arkadaşlar. Oyunlar, dersler...

Okuma yazma, aritmetik...

Ve Emir kısa sürede alışıyor okula. Annesi okula mutlulukla uğurluyor çocuğunu...

Ve aradan 1.5 yıl geçiyor...

Emir okuldan başarıyla mezun oluyor...

Arkadaşlar... Şimdi dikkat...

İşte bu fotoğraf o mutluluğun fotoğrafıdır.

Bu fotoğraf Osman ve Merve’nin çocuklarına olan sevgilerinin...

Azimlerinin...

Mücadelenin ve başarının fotoğrafıdır...

Ve elbette:

Selçuklu Belediyesi’nin “kalp coğrafyası”ndaki en büyük hizmetidir.

Helal olsun, Selçuklu Belediye Başkanı’na...

İşte Emir’in Eğitim Direktörü Alperen Sağdıç’ın söyledikleri:

“1.5 yıl önce sınırlı iletişim becerileri sergilediği için ortak dikkati başlatmama, akranlarıyla oyun oynamama, daha sınırlı konuşma becerileri, telaffuz eksiklikleriyle başvurmuştu. Biz de bunlar üzerinde odaklandık ve eğitimlerin sonunda da Emir’i mezun etmenin sevincini yaşıyoruz.”

Daha ne desin Alperen...

Bravo Osman ve Merve Özel...

Bravo sana Emir....

Şimdi havaya fırlattığın bu kep:

Bütün otizmli çocuklara ve ailelere bir “umut ışığı” olsun...

Bütün belediyelere örnek olsun.

SOBE Vakıf Başkanı Mustafa Bey...

Sizi unutmadım...

Sabrınızla, biliminizle ve kalbinizle...

İyi ki varsınız.

Ve sevgili DHA muhabirleri, kardeşim Hasan Dönmez ve Salih Büyüksamancı...

Lütfen böyle haberleri daha çok yapın.

Umut verin...