Paylaş
“Eyvah!” dedik.
Millet başında toplanmış, her kafadan bir ses çıkıyordu...
Arkadaşım bir anda telefonu çıkardı ve 112’yi aradı.
Sonra...
O kadar kısa sürede geldiler ki...
Güler yüzlü bir hemşire hemen müdahale etti. Kız konuşamıyordu. Güler yüzlü bir kadın polis ona sarıldı.
İşte o fotoğraf:
Yer Adana...
Kızın adı Evin...
Bir duvara yaslanmış hüngür hüngür ağlıyor.
Acaba niye?
Çevrede toplananlar soruyor:
“Kızım ne oldu? Derdin ne?”
Kız cevap vermiyor. Yalnızca gözyaşı...
Sonunda 112 aranıyor. Sağlık ekibi ve polis geliyor.
İşte bu onun fotoğrafıdır.
Kıza şefkatle sarılan kadın polis kardeşimin alnından öpüyorum.
Anlıyorlar ki kız Türkçe bilmiyor.
Adı Evin. Ama Türkçe bilmiyor. Çünkü Almanya’da doğmuş büyümüş. Ata toprağı Adana’ya gelmiş. Türkçe bilmiyor. Bu da nasıl bir acıdır...
Biri ya da birileri tarafından dövülmüş.
Polis, kızla konuşmak için cep telefonundan çevirme programı kullanıyor. Bu da teknolojinin gündelik hayatımıza soktuğu bir harikadır...
Sonra 112’nin güler yüzlü personeli hastaneye kaldırıyor kızı...
VE ŞEFKATİN FOTOĞRAFI
Budur işte anlatmak istediğim “güler yüzlü yardım eli”...
Budur alkışladığım polis ve sağlık ekibi...
İyi ki varsınız...
Nice bayramlarınız olsun...––
SESSİZ YANGINLARI ONLAR SÖNDÜRDÜ
Biliyorsunuz...
Konuşamazlar. Yalnızca bakarlar. Öyle bir bakarlar ki...
Kalbinizde hissedersiniz...
Önceki gün DHA bir haber geçti:
“İBB İtfaiyesi 1 yılda 21 bin hayvanı kurtarmış...”
Fotoğraftaki itfaiye erinin yüzündeki mutluluğu görüyor musunuz?
Bir canı kurtarmanın mutluluğu...
Ya o köpeğin masum sarılışı...
Bunun gibi ne fotoğraflar...
İstanbul Büyükşehir Belediyesi bu fotoğraflardan bir sergi açmalı.
Hayvan hakları derneklerinden hayvanseverlere kadar herkesi açılışa davet etmeli...
Bu da bir bayramdır...
Çünkü insanlık aynı zamanda hayvan sevgisiyle yükselir...
Bütün itfaiyeci kardeşlerimin, canı pahasına görev yapan 112 Acil dostlarının ve polis kardeşlerimin bayramlarını kutluyorum...
İyi ki varsınız...
Paylaş