'Savaş ivmesi' bugün ne getirir, yarın ne götürür

Bu sözleri dün Hürriyet’te Abdulkadir Selvi’nin köşesinde okudum...

Söyleyen AK Parti Genel Başkan Yardımcısı Mahir Ünal...

*

Önüme gelen birkaç ciddi ankete bakılırsa evet doğru...

AK Parti oylarında bir miktar yükselme sağlamış...

*

Bugün, subaylarımız, çocuklarımız hâlâ orada savaşırken, bu harekâtı, içerideki seçimle ilişkilendirecek bir cümleyi telaffuz etmek iyi bir ifade midir?

Yoksa talihsiz bir itiraf mı...

*

Yakın geçmişe baktığımda benim gördüğüm şu:

Ne kadar haklı bir savaş olursa olsun, ne kadar büyük bir zafer olursa olsun...

Savaş ivmesi kalıcı bir ivme değildir...

*

Bunun tarihteki en büyük örneği ise İkinci Dünya Savaşı’nda Hitler’i bitiren ve savaşı kazanan İngiliz Başbakanı Churchill’in ilk seçimi kaybetmesiydi.

*

Siyasette barış ve istikrar ivmesi her zaman daha kalıcı bir seçim başarısı getirir.

HANGİ SAVAŞ, KİME NE İVME KAZANDIRDI

Benim hayatım boyunca Türkiye buna benzer üç harekât yaşadı.

*

Birincisi 1974 Kıbrıs Barış Harekâtı’ydı...

Başbakan Bülent Ecevit’ti... İktidarda CHP-MSP koalisyonu vardı.

Harekâttan kısa süre sonra koalisyon bozuldu.

Ecevit iktidardan uzaklaştı ve 1979’da çok kısa bir süre hariç tutulursa 1990’lı yılların sonuna kadar bir daha başbakanlığı göremedi.

*

İkincisi 1995’te, Kuzey Irak’ta PKK’ya karşı yürütülen Çelik Harekâtı’ydı...

Gerçekten başarılı sonuçlar veren bir sınır ötesi harekâttı.

35 bin askeri personel katılmıştı...

Başbakan Tansu Çiller’di...

O yıl yapılan seçimlerde başarısız oldu.

*

Üçüncüsü, 1999 yılında Abdullah Öcalan yakalandığında ülkede yine böyle bir ivme rüzgârı esti...

İki ay sonra yapılan seçimde Ecevit’in oyları 3 puan arttı.

Ama 3 yıl sonra yapılan seçimde siyasetten silindi...

BU İVMEYİ ŞÖYLE İFADE ETMEK DAHA İYİ STRATEJİ DEĞİL Mİ

“BARIŞ Pınarı sonuna kadar haklı olduğumuz bir harekâttı. Millet de destek verdi. Demek ki milleti bölen, kutuplaştıran hareketler değil, birleştiren hareketler ve siyasetler ivme kazandırıyormuş.”

O zaman bundan sonra en iyi ivme kazandıracak hareket, savaş dışında da kutuplaşmayı önleyip insanları birleştirecek adımlar
atmaktır...

BEYLER ‘KOSTAS’, FENER BASKETBOL’UN ALEX’İDİR

SOSYAL medyanın vahşi kabileleri, şimdi de Fenerbahçe’nin çok sevdiğim basket oyuncusu Kostas Slukas’a taktı...

Neymiş...

10 Kasım’da açılan Atatürk pankartını bir ucundan tutmamış...

İnsaf yahu... Nedir bu kafa...

Sen kim oluyorsun da insanların yakasından tutup böyle hesap sormaya kalkıyorsun...

Kostas Slukas, Fenerbahçe’nin en Fenerbahçeli oyuncularından biri...

Hali, tavrı, davranışı ile basketbolun Alex’i gibi bir insan o...

Altı yıldır burada...

Bizi kim bilir kaç maçta son saniye sayıları ile kurtarmış, oyununu seyretmeye doyamadığım, sessiz sakin bir oyuncu...

Tam bir İstanbullu olmuş...

Bu mu yani şimdi...

Sosyal medyanız batsın...

Lanet olsun o salyalı tweet’lerinize...

TARİHSEL UZLAŞMA VE VURUŞARAK ÇEKİLME KAVRAMININ MİMARI

Mülkiye’nin “efsane hocalar” kuşağının son temsilcilerinden biriydi...

Yani Muammer Aksoy, Sadun Aren, Fahir Armaoğlu, Besim Üstünel, Şerif Mardin, Bahri Savcı, Yavuz Abadan, Seha Meray, Cahit Talas, Aziz Köklü, Aydın Yalçın, Turhan Feyzioğlu kuşağının...

*

1961 Anayasası’nın mimarlarından biriydi.

12 Mart ara rejiminde 14.5 ay hapis yatmıştı. Hapiste tuvalet temizletilerek işkence edildiğini biliyorduk.

1974 yılında Bülent Ecevit’le Necmettin Erbakan arasında kurulan CHP-MSP ittifakına, yani ilk “laik-İslamcı” koalisyonuna “tarihsel uzlaşma” diyerek teorik destek veren bilim insanıydı.

Uluslararası Af Örgütü’nün başkan yardımcılığını yapacak kadar cesur bir hümanistti.

Orly katliamını yapan ASALA teröristlerine karşı Paris’te tanık olarak ülkesinin insanlarını savunacak kadar büyük bir vatanseverdi.

Hayatı boyunca Kıbrıs davasının en büyük savunucusu olacak kadar büyük bir Türk milliyetçisiydi.

Siyasete “Vuruşarak çekilme” kavramını getirmişti.

Galatasaray mezunu olup da Beşiktaş’ı destekleyen ender insanlardan biriydi.

Evine bomba atıldığı gün, bu pozu verecek kadar mücadeleci bir karakterdi.

Bize anayasa hukuku kavramını öğreten hocamdı...

Hürriyet’te birlikte çalışmaktan dolayı gurur duyduğum bir meslek büyüğümdü.

Dimdik bir kişilikti... Tam bağımsızlıkçıydı... “Ulusalcılığın” kitabını yazmış aydındı.

*

Prof. Mümtaz Soysal hocamı kaybettik...

Allah rahmet eylesin...

Allah, o harika nesilden geriye kalan büyük hocam Nermin Abadan Unat’a ve Deniz Baykal’a uzun ömürler versin...

Hepsinin öğrencisi olmaktan ölünceye kadar gurur duyacağım.

İNEK ŞABAN’LA RECEP İVEDİK KAPIŞIRSA HANGİSİ KAZANIR

RECEP İvedik 6’, bu hafta sonu yine büyük bir gişe ile başladı.

Daha ilk 3 günde 1 milyon seyirciyi geçti.

Uğur Vardan Hürriyet Pazar’da güzel bir Recep İvedik-İnek Şaban karşılaştırması yapmış.

*

Kemal Sunal filmlerindeki karakteri “Masum ve saf bir insanın başarısı” olarak görüp yüceltiyor.

Şahan Gökbakar filmlerindeki karakteri ise “Oportünist, hoyrat, hatta ırkçı bir insanın hareketleri” olarak eleştiriyor.

Bence bu karşılaştırma, karakterler açısından doğru olabilir ama filmlerin seviyesi olarak eleştirmek doğru mu...

Gelin ikisinin yaşadığı döneme ve o dönemlerin gerçek karakterlerine bir bakalım, kapışırlarsa hangisi kazanır bakalım.

Ben karar veremedim... Ama şurası gerçek...

Türk halkı ikisini de sevdi...

ASLINDA BU ‘BABA KOMİSER’ ‘TOKATÇI SULTAN’A KARŞI

İNEK Şaban

Hulusi Kentmen’lerin, Vahi Öz’lerin, Nubar Terziyan’ların polis, işinsanı olduğu...

Baba Demirel’lerin, Karaoğlan Ecevit’lerin, Tonton Özal’ların siyasetçi olduğu yılların komik kahramanıydı...

*

Recep İvedik ise...

‘Kurtlar Vadisi’nin, ‘Çukur’un, yabancı ülkelerin büyükelçilerini tokatlayan ‘Payitaht’ karakterlerinin yaşadığı âlemin kralı.

Trump gibi, Chavez gibi karakterlerin siyaset âleminin kralı olduğu dönemin komik kahramanı...

Yani onlar ayrı dünyaların insanları...