Rizeli Başkan bu fotoğrafa iyi bak

***

Kıyafetleri işte böyleydi...

Bir pantolon bir mintan...

***

Peki nedir öyleyse, kırılamayan bu makûs talihin tam ortasındaki bu harika gülücükler...

***

Senin anlayamadığın, o vefasız kalbinin yok saydığı şeydir işte o...

***

Bak ne dedim...

Yıl 1929...

***

Altı yıl önce Cumhuriyet kurulmuş...

Ülkenin camilerinde 5 vakit ezan okunuyor...

İzmir’in vali konağına yeniden Türk bayrağı çekilmiş...

İlk kurşunu İzmirli atmış, bayrağı senin memleketinden bir ananın evladı çekmiş o göndere...

Senin bu zaferi kazanan kahramanların heykellerini damperli kamyonlara atan o vefasız kalbin var ya...

İşte onun bir türlü atamadığı yerdir orası...

Birkaç tarihçi bozuntusundan başka kimsenin alkışlamadığı o hareketinin ise bittiği yer...

BAŞKAN BU FOTOĞRAFA ÇOK DAHA İYİ BAK BELKİ O ZAMAN ANLARSIN

BAŞKAN...

Önce yandaki gülümseyen çocuk fotoğrafına iyi bak...

***

O fotoğraf, Süleyman Demirel’i İslamköy’ünden, İsmet İnönü’yü, Turgut Özal’ı Malatya’sından işte bu kıyafetlerle alıp Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin Cumhurbaşkanlığı’na getiren medeniyet ve demokrasi yürüyüşünün başladığı günü anlatıyor...

***

Madem onları anlamadın...

O zaman sana hemşerin Tayyip Erdoğan’dan da bir örnek vereyim....

Al sana bir fotoğraf daha...

***

Heykelini damperli kamyonla alıp götürdüğün kahraman insanların kurduğu Cumhuriyet, Tayyip Erdoğan’ı nereden alıp Cumhurbaşkanlığı makamına taşıdı biliyor musun...

***

İşte şu gördüğün ikinci fotoğraftaki İstanbul çocuklarının arasından...

O fotoğraf da aynı yıl, 1924’te İstanbul’da çekildi...

***

O çocukların yüzleri hâlâ gülemiyor... Neden biliyor musun başkan... Çünkü İngiliz işgalini yaşadılar da ondan...

***

Senin o nankör tarihçi bozuntularının sana hiç anlatmadığı bir şeyi daha söyleyeyim...

Bugün yerden yere vurdukları Lozan var ya...

24 Temmuz 1923 günü o anlaşma imzalandığında bu çocuklar hâlâ İngiliz işgali altında yaşıyordu.

***

Yaşadıkları İstanbul 6 Ekim 1923 günü İngiliz işgalinden kurtuldu...

Son Osmanlı, İstanbul çocuklarının yüzüne işte bu hüznü miras bırakmıştı...

***

Cumhuriyet işte o hüznü aldı, ilk fotoğraftaki harika gülücüklere çevirdi...

NOT: Bu fotoğrafları National Geographic’in 123 yıllık arşivinden düzenlediği “Görmediğimiz Türkiye” albümünden aldım.

ALLAHIM HER ŞEYLER BİTMEDEN UYANDIR BİZİ

1984 yılı...

37 yaşındayım ve hayatım allak bullak...

***

Özal gelmiş ama 12 Eylül rejimi devam ediyor...

İşte o yıl 14 Mayıs günü öyle bir şarkı geldi ki...

Genç ve güzel 2 insan...

Neşeli bir ritim...

“Wake Me Up, Before You Go Go” diyordu...

“Gitmeden önce uyandır beni...”

***

Evde Tansu, ben, Gülümsün ve kardeşten öte arkadaşı Yonca (Tokbaş) dans ediyoruz...

***

Wham söylüyor... George Michael’ın bestesi...

Parasız hayatımıza bir anda neşe ve ritmin zenginliği giriyor...

Eğleniyoruz... Gülüyoruz...

***

George Michael da öldü... Henüz 53 yaşındaydı...

32 yıl önceye dönüyorum...

O yıllar en karanlık yıllarım zannediyordum...

***

Nasipte çok daha karanlıklarını görmek, çok daha büyük acıları, baskıları yaşamak da varmış...

Meğer Çetin Altan’ın o vasiyet cümlesi, bekliyormuş yıllarını... “Hayal ettiğimiz ülke bu değildi” diyeceğimiz günleri...

Dün bütün gün o şarkıyı diledim... “Gitmeden önce uyandır beni” şarkısını...

***

“Neşeli Ayaklar” filmindeki şirin penguenlerin bu şarkıyla dans edişleri geldi gözümün önüne...

***

Ve dua ettim...

“Allahım, her şey bitmeden, her şey gitmeden uyandır bizi...”

EN SEVDİĞİM 5 GEORGE MİCHAEL ŞARKISI

- Wake Me Up, Before You Go Go

- Careless Whisper

- Don’t Let The Sun Go Down On Me (Elton John’la birlikte)

- Miss Sarajevo

- Faith

LİSTEYİ GÖREMİYORSANIZ BURAYA TIKLAYABİLİRSİNİZ