Bu ülkede caydırıcılık (suç-hüküm ilişkisi) yok!

Sürekli bu yeni bir gün ifadesini niye kullanıyorum biliyor musunuz? Çünkü bunu başka birinden duymaya ihtiyacınız var. Evet bugün yeni bir gün.

Hatta, her şeye rağmen…

Günlerdir düşünüyorum. Neyi mi?

Hayalleri ve umutları olan o genç adamı!

Kim o genç adam?

Evine 100 metre kala bıçaklanıp ölmek zorunda olan o genç delikanlıyı,

23 Yaşındaki Halit AYAR…

Cezaevinden izinle çıkan Emre Yaşar tarafından taksim meydanın da bir anda bıçaklanıyor. Neymiş parası yokmuş alkol alacakmış.

20 alanda ayrı suç işlemiş sabıkalı birine izin verirsiniz de bir askeri hasta anasını babasını görmeye göndermezsiniz. Buna izin çıkmaz. Öyle değil mi? Çünkü onun adı iyi hal değildir!

Bu dünyada kötülerin daha rahat ve konforlu yaşaması için neden bu kadar iyiyiz?

İyi insanlara iyi olmak lazım, kötülere kötü!

Acaba bu durumu nasıl anlatmak lazım yetkililere.

Kanunlarda bir düzenleme yapılması için ve katillerin caymaları için ne olmalı? Kaç insan daha ölmeli?

Bakara suresi 179.Ayet der ki, “Ey aklı ve gönlü işleyenler, kısasta sizin için hayat vardır. Bu sayede korunmanız umulmaktadır.”

Gerçi kısasın kendisi cezayı hakketmiş bir hayatı yok etmedir, ama aynı zamanda haksız yere hayatı yok etmeye karşı, hayatın en büyük cezasıdır. Kısas gibi caydırıcı bir hüküm, toplum ve kişi hayatının garantisidir. Böylece dünya hayatı korunur. Bu hüküm insanları yöneten kimseleri ilgilendirdiği için onların görevidir; halkın bundan dolayı bir sorumluluğu yoktur.

Daha detay şöyle anlatayım: Katil olmak isteyen kimse, öldürürse ve öldürdüğünde kendisinin de bunun bedelini hak edeceğini bilirse akıl gereği olarak, öldürmekten vazgeçer. Böylece hem kendisi hayatta kalır hem de karşısındaki. Bu bir kısastır veya kuraldır. Bu mantık böyle işler. Buna bir bedel konulması gerekmektedir. Ve bu bedelin ne olması gerekiyorsa yetkililerin bunun için harekete geçmesi gereklidir. Kanunların ve devlet yetkililerin artık bu noktada ciddi bir çalışma yapması önem arz ediyor!

Emine Bulut’un boğazının kesilmesi olayı dün gibi değil mi?

Bu genç delikanlı?

Canı isteyen sokakta bıçak mı sallayacak, tabancasını alan bana bir şey olmaz mı diyecek?

Bedel ödemeyi niye bilmiyoruz? Peki bedel ödemeyi bilmeyenlere neden yardım ediyoruz?

Herkes yoruldu!

Yaşamlar ne kadar ucuz değil mi? 2 tane zibidi gelsin karşına para istesin. Vermeyince öldürsün seni. Oysa o 23 yıl neler yaşadı o çocuk. Ne emekler verdi Ne hayalleri vardı ne hedefleri vardı.

Bunu da mı unutmayı deneyeceğiz?

Eğer o korkunç ruhlu katil ülkenin kanunlarından korksaydı o gencecik canı almazdı diye düşünüyorum. Devletin gözünde bir suçludan daha mı değersiz bu çocuk! Eğer aksi olsaydı bu kardeşimiz şu an hayatta, onu katleden suçlu da muhtemelen daha önce işlediği suçlar sebebiyle çekeceği 30 yıllık cezanın ilk yıllarını hapiste çekiyor olurdu.

Düşünsenize katil şöyle düşünüyor: “20 suç işlemişim akşam içki içmeye çıkıyorum, aman ne olacak işte şunu da öldürelim 21.suçumuz olsun, havamız olsun, nasıl olsa 3-4 yıla iyi halden yine buralarda içki içeriz…” diyen bir adam başka birine saldırmaktan neden korksun ki? Ya da tecavüz etmekten?

Bu ülkede kanunen ne yapılması gerektiğine karar verecek ya da ne olması gerektiğine dair ahkam verecek değiliz ama bu ülkede yaşayan biri olarak hislerimizi paylaşmak zorundayız. Belki biri okur da bir uyanış olur, belki alır gider birine okutur ne bilim bir şey olur diye yazıyorum.

Hayatım boyunca rastlantıya sebep vermeyen işlerin peşinde koştum. Bazı şeylerin önüne geçilemeyeceğini hep bildim ve bu teslimiyette de oldum. Buraya sadece bir vatandaş olarak, bir anne olarak ve bir kadın olarak duygularımı yazıyorum.

Sayın yetkililer son olarak dememiz o ki;

Maksadımız sizlerle çatışmak değil. Biliyoruz sizlerde bizlerle aynı fikirdesiniz. Her şeye yetişemiyorsunuz. Bir şeyleri biliyor ve susuyor olmanız bunları değiştirmeyeceğiniz anlamına da gelmiyor. Âmâ bizler toplum olarak acı çekiyoruz. Kanımız donuyor. Yaşama karşı motivasyonumuzu kaybediyoruz. İnsan eğer yaşama güvenini yitirir ya da adalet olmadığına inanırsa üretemez. Bir toplum üretmezse verimlilik olmaz. Bu toplumu acilen motive etmeniz gerekmektedir. Toplumsal olarak büyük bir ahlak erozyonu yaşıyoruz. Cahillik korkunç bir boyuta ulaşmaktadır. İsmi çok yakın zamanda tarihin tozlu sayfalarında kalacak olan bu genç çocuk gibi diğer gençlerimizi de çocuklarımızı da bu yolda feda etmemeliyiz. Koruyamıyoruz iyileri, koruyamıyoruz gençleri, koruyamıyoruz kadınları, çocukları…

Şimdi bizi muhtemelen cennetten izleyen Halit kardeşim;

Allah’tan sana rahmet diliyorum. Bunu yapanlar cehennemin en derin ateşlerinde yanacaklar. Hepimizi toplasan bir sen etmeyiz ama affet seni koruyamadık. Ama olsun daha güzel bir dünyada, daha güzel bir ülkede seninle karşılaşmak ümidiyle...

Mutlu günler dilerim.