İyi eserin müstehceni olmaz

Şimdi tablo şu yazıyla yeniden asılmış.

Freud’un altın değerinde bir sözü var:

"Ortaçağda olsaydım, beni yakarlardı. Şimdi eserlerimi yakıyorlar."

Ayrıca bir açıklama da konulmuş:

"Bu tablo, sanata ve farklı düşüncelere katlanamayan karanlık zihniyetler tarafından parçalanmıştır."

Dün bu olayı başyazarımız Oktay Ekşi ve Mehmet Y. Yılmaz yazdı.

Nedense resme ve heykele karşı hiç de hoş olmayan, içimizdeki dürtülerin, insana ait olmayan içgüdülerin, bastırdığımız duyguların patlatmasına neden olan eserler olarak bakarız.

Resmin önemini yüzyıllardır herkes söylüyor.

İki büyük şair Mehmet Akif Ersoy ile Yahya Kemal Beyatlı, resimsizliğin uygarlık tarihindeki gelişmemizi engellediği konusunda düşüncelerini belirttiler.

Tablo bıçaklayanların ben yargıya değil bir akıl hastanesine götürülmelerini öneririm, ilerde bu saplantıdaki bir insanın, her yerde, her şeyi, herkesi ve her objeyi birer cinsel çağrışım aracı olarak görmesinden korkarım.

OSCAR WILDE BU ZAVALLILIKLARI YAZDI

Gülünç ile trajik olan bir konuyu yazarken, büyük edebiyat zekásı Oscar Wilde imdadıma yetişir.

Şakir Eczacıbaşı’nın çok emek vererek yazdığı, hazırladığı Oscar Wilde. Tutkular, Acılar, Gülümseyen Deyişler kitabına başvururum.

Önce kitapla ilgili ama sanatın bütün kollarına yayacağımız bir sözünü okuyalım:

"Ahlaka uygun ya da ahlaka aykırı kitap diye bir şey yoktur. Kitaplar ya iyi yazılmıştır ya da kötü. O kadar..."

Eleştirinin eli bıçaklısı, resim sergisini gezene yakışmaz, meydan kavgalarındaki kabadayı tavrıdır bu.

Düşüncelerini sözle ifade edemeyenler, şiddete başvururlar.

Olaya tepki gösterenlere, haber yapanlara başta üniversite yönetimi olmak üzere herkesin teşekkür borcu var. Sessizce geçiştirilen olaylar, eski deyişle büyüme istidadı gösterir.

* * *

YAZIMI Wilde’ın belleğimizde yer etmesi gereken bir sözüyle noktalamalıyım:

"Güzel şeylerden çirkin anlamlar çıkaranlar çekicilik yoksunu, kokuşmuş kişilerdir."