Herkes kaybeder

Sokak çatışmalarında -vaktiyle- 6 bin evladımızı sanki kaybeden biz değiliz.

Her acıyı öfkeye dönüştürmek için sanki özel bir eğitim almışız.

***

Buna ne kadar dayanabiliriz?

Kaç ay daha?

-Hatta kaç gün?

Bu yüksek tansiyon kimin işine yarayacak?

İktidarın mı?

Bizatihi Başbakanın mı? Hayır, yaramaz... Bilakis, herşeyini alır götürür.

Kimin işine yarayacak?Muhalefetin mi? Medyanın mı? İş Alemi’nin mi?Kimin?

Hayır. Hiç birinin işine yaramaz. Ne siyaset kalır, ne ticaret... Ne borsa kalır, ne banka. Ne sanat kalır, ne spor?

***

İşaret fişekleri, tehlikeyi açıkça haber veriyor.

Bir, üç, beş... Nafile.

Kimsenin umurunda değil.

Umurunda olanlar da iki cami arasında bir tercih yapmaya zorlanıyor.

Ne laikliğe sığar, ne demokrasiye.

Ne cumhuriyete sığar, ne medeniyete.

Zaten hiçbiri kalmaz.

Felaket geldi mi, hele gelsin diye dünyadaki bütün atmacaların dört gözle beklediği felaket... Hepimizi, herkesi birden alır götürür.

***

Siz hâlâ seçim şarkıları söyleyin.

Alın.

Bütün belediyeler sizin olsun. Büyükşehir, küçükşehir, ortancaşehir, ne varsa paylaşın...

Memleket gittikten sonra...

Belediyelerin hayrını görün.

Türkiye’nin kaybedecek şeyi keşke hiç olmasaydı.

Maalesef var.

Hem de çok var.

Olmasaydı kolaydı.