Çok iyi gidiyor Bican, rahatladık

“Toplantı iyi gidiyor Bican” diyor ve aynı hızla devam ediyor:
“Askerlerin bazı istekleri vardı. Benim de hemen imza koyacağım istekler. Bu bildiri rahatlatır.”
Çiller’in o dönemdeki en yakın çalışma arkadaşlarından biri o günü işte böyle anlatıyor.
Yıllar sonra bazı çevrelerce “darbe” olarak nitelenecek olan 28 Şubat gününün, “O darbenin mağduru” sayılan kişi tarafından değerlendirmesi böyle.
Darbenin “mağduru” son derece keyifli, coşkulu. Halinden memnun.
Basın danışmanının yazdığına göre o gece Bilkent’teki evinde Amerika’dan getirttiği filmleri seyrediyor.
Birkaç gün sonra Kadir Çelik’in programına çıkıyor ve aynen şunları söylüyor:
“MGK anayasal bir kuruluştur. Her ay toplanıp Türkiye’ye yönelik iç ve dış tehditlere bakıyor, değerlendiriyoruz. 28 Şubat’ta da farklı bir şey olmadı. MGK bildirisinde bizi rahatsız eden bir şey bulunmamaktadır. Kaldı ki orada alınan kararlara biz uyarız.”

YA ÖTEKİ ‘MAĞDUR’ O GÜN O NE DEMİŞ

Peki öteki “mağdur” yani dönemin Başbakanı Erbakan?
Vallahi o da şen şakrak şunu söylüyor:
“Duyduğum büyük bir sevinci ifade etmek istiyorum. Bütün konularda tam bir görüş birliği içinde olduğumuzu gördük. Hükümetiyle askeriyle devletin zirvesi birlik ve beraberlik içindedir. Bildiride her şey çok mükemmel şekilde ortaya konmuştur”.
Bunları bize aktaran o günlerde Çiller’in en yakınındaki insanlardan biri.

İNSAN SORUYOR, EE HANİ NEREDE O DARBE

Geçen cumartesi-pazar günü 28 Şubat döneminde Tansu Çiller’in basın danışmanlığını yapan Mehmet Bican’ın “28 Şubat’ta Devrilmek” (*) adlı kitabını altını çize çize okudum.
430 sayfalık kitabın 156 sayfasını çizmekten okunmaz hale getirmişim.
Bütün kalbimle söylüyorum. Bugüne kadar yazılmış en düzgün ve dürüst 28 Şubat kitabı. İçinde çok renkli anekdotlar var. Türkiye’nin yakın tarihini merak eden herkese tavsiye ediyorum.
Bunları söylüyorum ama Mehmet Bican’la aynı teşhisi paylaşmıyorum.
O 28 Şubat için “darbe” diyor. Bense samimi ve cumhuriyetçi bir sol aydının gözüyle yazılmış bu kitabı okuyunca “Hani nerede darbe” diyorum.
Tabii değerlendirme size ait...
O günlerde Türkiye’nin hali neymiş, kimler ne oyunlar oynamış, “mağdurlar” çok mu masummuş; mağrurlar çok mu kabahatliymiş; bugün demokrasi lafını ağzından düşürmeyenler, o günlerde hangi şerefli davalar için kurşun atılmasını övüyorlarmış?
Okuyun görün, karar verin.

(*) Mehmet Bican, “28 Şubat’ta Devrilmek”, Truva Yayınları, 2012

Vay canına! Bakın neleri unutmuşuz

-  Erbakan’ın, Başbakanlık’ta tarikat üyelerine verdiği yemeği öğrenen Çiller’in ilk tepkisinin, “Televizyonlarda Erbakan’ın iftar yemeğini görünce utandım” dediğini.
-  Önce bu yemekle ilgili bir açıklama yapmayı planladığını, ama sonra vazgeçtiğini; onu kimin vazgeçirdiğinin bugüne kadar bilinmediğini.
-  Fethullah Gülen’in, davetli olduğu halde o yemeğe katılmadığını; aynı şekilde Esad Coşan, Kemal Kaçar, Haydar Baş ve Şeyh Nazım Kıbrısî’nin de katılmayı reddettiğini,
-  Çiller’in Susurlukçuları desteklemek için kullandığı, “Bu devlet için kurşun atan da yiyen de şereflidir” sözünü ona, Mümtazer Türköne ve Hüseyin Kocabıyık adlı danışmanlarının söylettiğini...
-  Aczmendi Şeyhi Müslüm Gündüz’ün, 28 Aralık 1996 günü, nikâhlı eşim dediği kadınla yakalandığı Kadıköy Yeldeğirmeni’ndeki evin, Hüseyin Üzmez’e ait olduğunu.
-  Yine Çiller’in, Sincan’da düzenlenen Kudüs gecesi için “Vahim bir olay, yok farz edemeyiz, küçümseyip geçemeyiz”” dediğini,
-  Tanklar Sincan’dan geçerken, Çevik Bir’in Washington’da bir toplantıda yaptığı konuşmanın ayakta alkışlandığını, alkışlayanlar arasında Refahyol Partisi’nin bakanı Abdullah Gül’ün de bulunduğunu.
-  “28 Şubat kararlarını görüşmek üzere toplanan Bakanlar Kurulu’nun MGK’nın hükümete önerilerini kabul ettiğini”, bu toplantıdan sonra Hükümet Sözcüsü RP’li Lütfü Esengün’ün “hükümetin irtica ve irticai tehlikelerle mücadelede kesin kararlı olduğunu” belirterek, “İlgili kanun ve kararnameleri bir an önce çıkaracağız ve konuyu dikkatle takip edeceğiz” dediğini.
-  UBA Ajansı’nın, Tansu Çiller, Bilkent’teki evinde giyinirken tül perde arkasından resmini çektiğini, bunu 12 bin liradan bir gazeteye pazarlamak istediğini, ancak bunun son dakikada mahkeme kararı ile önlendiğini...
Öyle geçmiş ki zaman ve ne kolay unutmuşuz...

Hangi gazeteciyi, ‘kim kafaya alacak’ brifingi�

Yanİ siz, gazetecileri sadece askerler mi “kafaya almaya çalışır” sanıyorsunuz? Buyrun size o dönemden bir örnek.
Cumhurbaşkanı Demirel, Deniz Kuvvetleri Komutanlığı’na Oramiral Güven Erkaya’yı getirmeye çalışıyor. Çiller ise onu tehlikeli buluyor. Bunun üzerine gazetecileri yanına çekmek için bir çalışma başlatıyor. Ekibini topluyor ve gazetecilerle ilgili şöyle bir işbölümü yapıyor: “Güneri Cıvaoğlu ile ben konuşacağım. Yurtdışında ama bu akşam gelecek. Taha Akyol’la da konuşacağım. Hasan Cemal’le siz.”
“Siz” dediği Büyükelçi Yalım Eralp.
Benimle, Sedat Ergin, Yalçın Özer ve Behiç Kılıç’la konuşma görevini de Basın Danışmanı Mehmet Bican’a veriyor. Ne diyorum Güneri Bey, ne kadar uğraşsam sizi yakalayabilmem mümkün değil...