Boşuna ölmediler

Asla...

Boşuna ölmediler.

* * *

Ölerek yaptıkları hizmetler şunlardır:

-  On yıllardır süren bir gaddarlığı tüm dünyaya gösterdiler.
-  İsrail’i savunmaya her zaman gönülden hazır olanları bile çaresiz bıraktılar.
-  Pür teçhizat silahlı askerlerin, silahsız sivillere karşı neler yaptıklarını kendi bedenleri üzerlerinden bir kez daha kanıtladılar.
-  İsrail’in propaganda makinesini gülünç bir duruma düşürdüler.
-  Bütün dünyaya “İsrail bu kez yaptığının bedelini ödemeli” dedirttiler.
-  insani yardımın önüne nasıl geçildiğini öğrettiler.
-  İsrail denilen devletin azgınlığının nasıl sınır tanımadığını canlı yayında gösterdiler.
-  İsrail’in barışa değil cinayete meraklı olduğunu ispatladılar.
-  İsrail sözcülerinin madara olmasını sağladılar.

* * *

Kısacası...

Yıllardır binlerce cinayetin, binlerce yıkımın, binlerce bombalamanın, felaketlerin, işgallerin, acımasızlıkların, küstahlıkların kıpırdatamadığı insanlık vicdanını...

Ölerek ayağa kaldırdılar.

Az şey midir bu?

Yahudi düşmanlarına karşı Twitter’da savaş

DURUP dururken kimse faşistleşmez.

Birinin faşistleşebilmesi için, “içindeki faşist”in tahrik edilmesi gerekir.

Ama “insan olmak” diye adlandırdığımız olgu da, işte bu türden tahrik karşısında alınan tutumla ortaya çıkar.

Kısacası...

Normal zamanlarda faşizme geçit vermemek mühim değildir.

Mühim olan...

Kritik zamanlarda faşizme geçit vermemektir.

* * *

Dün sabah saatleri...

Bir de baktım ki...

Ortalık karışmış, düzen bozulmuş.

Fitne almış başını gitmiş...

Galeyana kapılan ulusumun bazı çocukları, “twitter” denilen ortamda faşizmin dik âlâsını yapıyorlar...

“Yahudileri öldürün” demekten tutun da “Hitler’e saygı duruşu” sergilemeye kadar varan edepsizliklere, rezilliklere ve insanlık suçlarına imza atıyorlar.

Karşılarına çıkan “Yapmayın, etmeyin, ayıptır, günahtır” falan diyenleri de “Sen sus! Yahudi uşağı” diye katmerli ayıplarla terörize ediyorlar.

Hemen safımı seçtim tabii... “Yapmayın, etmeyin, ayıptır, günahtır” diyenlerin yanında gardımı aldım.

Ve “twitter” denilen mecrada şunları yazdım...

Lütfen kayıtlara geçsin:

BİR: Türk vatandaşı Yahudilerin, kendilerini kötü hissetmelerine yol açmak bile İsrail’in gemiye yaptığı baskın kadar insanlık dışıdır.

İKİ: İsrail’e ve İsrail vahşetine karşı olmak ile Yahudi olmayı birbirinden ayırmak, bir insanlık görevidir.

ÜÇ: Sağduyulu ve vakur bir protesto yeter. El yükseltmeye, “kim daha atak” yarışı yapmaya, Hitler’e selam çakma ayıbına gerek yok.

DÖRT: Suçun failine karşı bir şey yapamayanların, aralarında yaşayan birkaç gariban Yahudi vatandaşını hedef göstermeleri namertliğin daniskasıdır.

BEŞ: Hep düşünmüşümdür: 6-7 Eylül olaylarında nasıl oldu da sağduyu elden kaçtı diye... Bazı yorumları okuyunca nasıl kaçtığını anlıyorum.

ALTI: Zaman yeşil bayrak alıp ortaya çıkma zamanı değil, zaman insanlık bayrağını alıp ortaya çıkma zamanı...

Hakan Albayrak için bir şeyler yapalım

ŞU anda saat 17.05...

Gemideki gazeteciler arasında yer alan, benim 20 yıllık arkadaşım Hakan Albayrak’tan şu dakikaya kadar doğru dürüst bir haber alamadım.

Sordum soruşturdum, haber yok... Ortak arkadaşlarla irtibata geçtim, bilgi yok.

Sadece “Gemilerdeki gazetecilerin sağlık durumu iyi” falan diye zayıf bir tevatür var elde...

Bu tevatüre güvenmek istiyorum.

Ama yine de bu güven, Hakan’ın “İsrail’in eline geçmiş” olmasından duyduğum tedirginliği gidermiyor.

Çünkü Hakan, İsrail’in hiç de hoşlanmayacağı türden bir gazeteci...

Buradan hem hükümete, hem de uluslararası basın kuruluşlarına çağrıda bulunmak istiyorum:

Hakan Albayrak’ı İsrail’in elinden kurtarmak için ayrıcalıklı ve özenli bir ilgi lütfen...

Seçim yapmak zorunda mıyız

BAZILARI şöyle diyor:

Askerlerimiz şehit olmuş, Filistin’le uğraşıyoruz. Mehmetçik ölürken Filistin’den bize ne? Böylelerine şunları demek isterim:

İçinizdeki sızlama potansiyeli sınırlı mı ki, böyle bir soru soruyorsunuz?

Mehmetçik için de kahırlanın, Filistin için de kahırlanın...

Merak etmeyin:

Vicdanlardaki kahırlanma potansiyeli, ikisine de fazlasıyla yeter.