Tabii ki Arda

Dün Kayseri’de, görünürde tek hücum adamı olarak sahne alan Milan Baros’un arkasında bir yığın hücum oyuncusu mevcuttu. Barış, Lincoln, Ayhan, Arda öncelikli olarak hücumu düşünürken, defans dörtlüsünün önünde emniyet sübabı olarak bir tek Mehmet Topal görev yaptı. O Mehmet Topal bile fırsat buldukça rakip ceza alanına koşup uzaktan şutlarla gol aradı.

"Galatasaray’da Lincoln mü, Arda mı daha önemli futbolcu?" diye sorarsanız, ben her zaman "Tabii ki Arda" derim. Adam, tam bu zamanın futbolcusu. Topla dansetmeler, rakibi bunaltıcı hareketler, hep onda. Sanki futbol topu ile doğmuş ve onunla yatıp kalkıyor. Söz Arda’dan açılmışken, bu oyuncunun son günlerde çok konuşulan futbol dışı hayatı ile ilgili bir çift laf etmek istiyorum... Bir futbolcunun saha dışındaki yaşantısı kendisini bağlar. Ama Arda’nın geçmişten bugüne kimlerin gelip geçtiğini şöyle bir gözünün önüne getirmesini tavsiye ediyorum. Kişi, iyi olduğu müddetçe iyi anılır. Bir futbolcunun geleceği, kendi ellerindedir. Arda, üç yıl önce Manisaspor’a kiralık giden Arda olsaydı, özel yaşantısı kimsenin umrunda olmazdı.

Tekrar maça dönecek olursak, Galatasaray’ın dört bir koldan yaptığı baskı Ankaragücü’nün hücuma çıkmasını engelledi. Galatasaray defansında oynayan Emre Aşık, Emre Güngör, Serkan Kurtuluş ve Hakan Balta, kendi alanlarına "yasak bölge" tabelası dikerek, rakiplerinin içeri girmesine izin vermediler.

Maçın kaderini belirleyen penaltıda Lincoln, resmen hakem Suat Arslanboğa’ya yedirdi! Aynı düşüşü daha sonra birkez daha yaptı, ama hakem bu kez yemedi ve sarı kartı gösterdi.

Benim aklımın ermediği konulardan biri de Baros’un durumu. Adam yağmur gibi goller atıp krallığa koşuyor ama bir o kadar da kart görüyor. Bu kartların çoğu da itirazdan. Adam her şeye itiraz ediyor.

Ankaragücü Teknik Direktörü Hikmet Karaman, Fenerbahçe maçı öncesinde olduğu gibi, Galatasaray’ı iyi ve kötü yönlerini defalarca videodan oyuncularına gösterdi. Ama taktik bu sefer tutmadı.