Çok yönlü takımın tek yönlü hocası - 2

Oyun tanımları net: Geride 4+5 blok halinde son derece bütüncül duruyorlar. Boşluk vermeme konusunda ustalar. Size ikinci bölgede özgürce paslaşma imkanı veriyorlar ama son 30 metreye geldiğinizde üretiminizi kısıtlıyorlar. Savunma hatları oldukça geride. Dolayısıyla arkalarına koşu yapma şansınız çok az. Farklı şeyler yapmanız gerek Antalya’yı çözmeniz için. Her zaman yaptıklarınızın dışında bir şey.

ÇOK BİLİNDİK ŞEYLER

Erol Bulut bence ilk devre çok bilindik şeyler yaparak 45 dakikayı iyi değerlendiremedi. İkinci devre bir tık daha cesurdu hamleleri. 46’da üçlü savunmaya dönerek hem hücumda sayıyı artırmak istedi, hem de Pelkas’ı daha iyi hissettiği yere, merkeze kaydırmaktı amacı.

Bu formasyon değişikliği sonrası sağ stoper Gökhan ve sol stoper Szalai dönüşümlü olarak hücuma katıldılar, Pelkas da kalabalık merkeze geçti bu rötuşla. 67’de Novak/Cisse değişikliğiyle sola Valencia’yı kaydırdı, sahadaki hücumcu sayısını bir tane daha artırdı bu bölümde. Ancak Erol Bulut’un ikinci devrede yaptığı cesur hamleleri onaylamakla birlikte, Fenerbahçe’nin sadece bu maça özgü olmayan, sezon boyunca yaşadığı problemlerin bir özeti gibiydi dünkü 90 dakika. Bu problemleri de iki başlıkta toplayabiliriz kabaca:

DEĞİŞİKLİKLERİ DE HATALI

1- Erol Bulut, daha önce de ifade ettiğimiz üzere “çok yönlü takımın tek yönlü hocası”. Topu rakiple paylaştığında, geçiş hücumu çözümleri var. Ama rakibi kapandığında, topu ona bıraktığında sezon başından beri üretemedi yeni bir şey. Ne duran toplarda zekice bir şey yapıyorlar. Ne de hareketli oyunda çalışılmış bir şey görebiliyorsunuz. Dün de Valencia’nın golü tamamen bireysel beceri. Bir taktik başarı değil aslında.

2- Hocanın tek yönlülüğü oyuncu değişikliklerine de yansıyor. Sezon başında Ozan’ı yedek bırakıyordu. Pelkas geldiğinde onu 5-6 maç aynı dakikada çıkardı. Şimdi de Ferdi’yi son 10-15’e kadar muhakkak saklıyor. Bu kadar kapanan savunmalara karşı Samuel/Ferdi değişikliği daha erken yapılabilirdi bence.