Haydi geçmiÅŸ olsun
Güncelleme Tarihi:
‘Dönülmez akşamın ufkundayız, vakit çok geç. Bu son fasıldır ey ömrüm, nasıl geçersen geç.
Yahya Kemal Beyatlı
Formaliteler tamamlandı. Dünya Kupası eleme grubundan üçüncü takım olarak, kolumuz kanadımız kırık, imparatorumuz işsiz ve gururumuz incinmiş olarak ayrıldık. Hepimize geçmiş olsun. Güney Afrika heyecanını oldukça uzaktan takip edeceğiz. Bizim olmadığımız ilk Dünya Kupası olmayacak, bizi özleyeceklerini de sanmıyorum. Sırada 2012 Avrupa Şampiyonası elemeleri, ufukta yeni bir hoca ve daha nice milli maç var. Edip Uras yazıyor
Ermenistan karşısında oynanan son maçımızda ‘ağır’ şeref trübünü, hem siyasi olarak iki devletin en yüksek katını, hem de futbolun en ağır toplarını bir araya getirdi. Tribünlerde muhteşem Bursa seyircisi vardı, formalite maçı bile olsa grupta oynadığımız en atmosferli maçımızı oynadık. Nice zaferleri de yaşadığımız bu stad milli maçlarda bu kadar ihmal edilmemeli. 8 yılda tek maç,en azından bu seyirciye haksızlık.
İşin şaşılacak tarafı, maç hiç de fena değildi. Her iki takım da kıran kırana bir oyun oynadılar, şeref tribününün etkisinden midir, futbolun gerektirdiği sertlik başka yönlere çekilmedi, en sert mücadele bile el sıkışmalarla sona erdi son dakikalardaki Belözoğlu klasiği hariç. Maçın neredeyse bir saatini Ceyhun’un kırmızı kart görmesiyle on kişi oynayan ekibimiz topa hem daha çok sahip oldu, hem de klas olarak zaten bildiğimiz gibi rakibinden çok üstün olduğunu gösterdi. On kişi olmasına rağmen ikinci yarı oyunu ve skoru tutmayı başardılar.
Maçın eşit sayıda takımlarla devam ettiği ilk yarım saatte bulduk golleri. Bir kafa, bir de cezaalanı içinden rakip defansın da yardımcı olduğu bir şut. Topa sahip olma yüzdemiz maçın ilk dakikalarından itibaren yüzde yetmişler civarında seyretti. Seyircinin de desteği ile oynayan milli takım, Ermenistan karşısında zorlanmadan son maçında üç puana ulaştı.
Maçın en iyileri beklerimizdi. Gökhan Gönül ve İsmail Köybaşı çok çalıştılar ve hücumda da yararlıydılar. Orta alanda Ayhan ön libero mevkiinde çok iyiydi, yerindeki başarısı on kişi oynadığımızı farketmememizin en önemli nedenlerindendi. Arda’nın uzaktan şutu doksana gitseydi uzun uzun onu da konuşuyor olurduk.
Fatih Terim’in son maçı olması nedeniyle, her mimiğini uzun uzun izlemek zorunda bırakıldığımız 90 dakika boyunca yayıncı kuruluşun şahsında medyanın timsah gözyaşlarını da takip ettik. Futbolun dünü yok maalesef, günahı ve sevabı ile imparatoru da bir kez daha yolcu etmiş olduk. Önümüzdeki maçlara bakacağız diyelim. Bu konuda daha çok konuşacağımız şimdiden belli.
Dünyanın en zor kariyerli kalecilerinden biri olan Rüştü de son birkaç dakika milli kaleyi son kez koruyarak milli göreve veda etti. Yakın futbol tarihimizin en yüksek ve en düşük noktalarında yer aldı Rüştü. Bir izleyici ve milli takım taraftarı olarak her ikisine de teşekkür etmek borcumuz. Ödeyelim.