Maçta söyleyecektin Ali GÜNEŞ..

Daha çok çalışayım, başarılı olayım, onları böylelikle geçebilirim, düşüncesi yıllar önce unutuldu gitti.

Kolayı var. Rakibini baltalarsın, onu aşağılara çekersin, ayak oyunlarını sahneye koyarsın, kulisler yaparsın. Sonunda da bu günlere gelirsin.

İşin ilginci bu durumdan herkes şikayetçidir aslında. Ama nafile. Kimse buna inanmaz, kimse kimseye güvenmez.

Gökmen Avcı yazıyor

***�

Hafta sonu oynanan (artık pazartesileri de hafta sonu oldu.) Kasımpaşa Galatasaray maçının başında yaşanan bir pozisyon ve konuyla ilgili onlarca yorum.

Olayın birinci kahramanı Ali GÜNEŞ.

Kafasıyla değil eliyle gölü engellediğini, pozisyonun penaltı olması gerektiğini ve ardından kırmızı kart ile cezalandırılması gerektiğini söylüyor.

Ne zaman söylüyor? Maçtan sonra.

Neden pozisyonun ardından hakemi uyarmıyor?

Ya kötü niyetli, ya da başına bir şeylerin gelmesinden korkuyor.

Ama maçın sonunda, nasılsa sonuç değişmez diye rahat rahat konuşabiliyor.�

Centilmence.

Gelelim hakem İlker MERAL’e. Açıklaması var.

“Ben orada kafası ile vurduğunu sandım. Bu yüzden oyunu devam ettirdim. Televizyonu izledikten sonra hatamı anladım. Hata yapmayı kim ister. Ama bir kaza oldu. Takdir kamuoyunun.”

Sen hakemsin. “ZAN” ile maç yönetmeyeceksin. Pozisyonlarda gözünü dört açacaksın, her şeyi görmeye çalışacaksın. Göremiyorsan o başka. O zaman kapat gözlerini, içinde ne hissediyorsan, onun kararını ver. Olsun bitsin.

***

Kıskananlar çok fazla, Nazar edenler çok fazla.

Tökezletmeye çalışacaklar, başarıları küçümseyecekler, elleri yettiğince akılları erdiğince bir şeyler yapmaya çalışacaklar.

Kızmamak lazım. Üzülmemek lazım.

Güçlü bir takımsan, karşında büyük güçler de olsa, büyük oyunlar da oynansa fark etmez. Sahada rakibi de yenersin, hakemi de, hakem komitesini de, federasyonu da, UEFA’yı da, FIFA’yı da.

Ama güçsüzsen, sana herkes yardımcı biler olsa nafile. Sonun hüsran olur sadece.

***

Oldukça güçlüsün Galatasaray. Yediğinden bir fazlasını maçın son düdüğüne kadar at yeter.

Gerisi hikaye..�