SPASIIIBA (*) RÜŞTÜ...

Hani hiç dilimizden düşüremediğimiz ve aslında duymaktan da hiç hoşlanmadığımız sözler ile... Aslında nereden başlayacağımı da bilemiyorum. Çok tatsız, zevksiz ve oynandığı ülke gibi "donuk" bir maç izledik. Bunu sadece ortama ve oyunculara da bağlamıyorum. İlker Yasin sağolsun anlatımıyla havanın soğukluğunu bizlere de hissettirdi. Belki de oyuncuların, oyunun, stadın ruhsuzluğu O'nun da içine işledi ve böyle bir anlatım çıktı ortaya bilemiyorum..

Oynanılan takım CSK Moskova. Gruptaki diğer takımlar ile karşılaştırıldığında bu skor deyim yerindeyse çok "spor" durdu. Taraftarın son dönemdeki yaşanmışlıkların  ardından  takımlarının  bu maçı kazanması dışında bir ihtimali düşünmediği herkes tarafından biliniyordu. En kötü ihtimal ile bile bir umut vardı yüreklerde... Ancak bunun farkında olmayan, olmak istemeyen ve görüldüğü kadarıyla bir umudu bile olmayan  Denizli'nin artık birşeyler yapması gerekmezmiydi? Elbette "birşeyler" yapması gereken tek kişi sadece Denizli değil. Tadında bırakmak vardır ya, bu tad Denizli için çoktan kaçtı. Rüştü için ise artık tam zamanı. Artık yorma bizi Rüştü ve seni hep panter halinle hatırlayalım. 

Kötü başladı, kötü gidiyor Beşiktaş. Belki de uzun süren bu kötü gidiş artık takımı takım olmaktan çıkardı. Teknik, taktik zaten yoktu ama bizler en azından " Beşiktaş ruhu" nu aradık. Sadece o bile bu maçı kazanmalarına yetebilirdi. Saldıran, savaşan ve son ana kadar umutlu olan motive edilmiş bir takım görmek tüm Beşiktaş camiasının hakkıydı diye düşünüyorum. Teknik kadrosundan oyuncusuna kadar herkes "babasından azar işitmiş çocuk" misali ezilmiş, ürkek ve isteksizdi. 

Son dakikada atılan gol başta atılsaydı ne değişirdi? Bence hiçbirşey... Benim hafızamda kusursuz ama geç gelen bir atak olarak kaldı. Evet yine bir 2009 Beşiktaş'ı izledik, yine üzüldük ve yine bekliyoruz...Yönetim? Denizli?....   

(NOT: SPASIIIBA: Rusça'da Teşekkürler demek)