Engelli çocuklarla konuşulması bile istenmiyor

Bu işin esası eğitimsizlik. Çünkü bizim eğitim sistemimizde engelli insanlara nasıl davaranılacağı, engellinin ne demek olduğu öğretilmiyor.

Onun için de insanlar özellikle engelsiz çocukları olan anne babalar çocuklarının engelli çocuklar bir araya gelmesini istemiyorlar. Sanki onlarda bulaçıcı hastalık varmış gibi. Sorun burada. Milli Eğitim Bakanlığı'na senelerdir söylüyoruz. Ben 22 sene yürüyüp, oturamayan, dünyanın ızdırabını çekmniş bir abiyle yaşadım. O ızdırapları çekmeseydi ben bugün her şeye karşı çıkan, fikirleri açıkça savunan bir insan olamazdım.

Bunu insanlarımıza anlatmak zor. Dünyada eskiden  engelli insanları topluma entegre etmek vardı. Bir kaç senedir kalktı. Birleşmiş Milletler'in bir programı var. Dahil etme programı. Engelli bir insanla ben masada konuşuyorum, o benim evime okuluma gidip geliyor. Dünya buna gidiyor. Biz neredeyiz. 2005 senesinde çıkan özürlüler yasası var. 1 Temmuz 2012'ye kadar bütün kamuya açık yerlerin engellilere uygun hale getirilmesini şart koydu. 7 senede bunu yapamadılar, süreyi 3 sene daha uzattılar.

ENGELLİYE TOPLU TAŞIMA YOKSA ÖZEL ARAÇ VAR

Ankete katılan engelsiz bireylerin büyük bir çoğunluğu (%98,9) engellilerin çalışması gerektiğini belirtirken, %80.4’ü engellilerin evden çalışmasına destek veriyor. TESYEV Başkanı Kocaömer bunu şöyle yorumluyor:

Evde çalışabilecek olan da var. bir yere gidip çalışabilecek olan da var. Lafa geldiği zaman bakanlarımız senelerdir Avrupa standartlarını yakaladık derler. Bir ölçüde gerçek payı var yasalar yönünde. Ama uygulamada böyle bir şey yok.

Bu biraz da ekonomik imkan meselesi. Bugün Almanya'da bir ağır engelli insan evi ile işyeri arasında kendisine uygun toplu taşıma aracı kullanma imkanı yoksa devlet onu her sabah evinden alıp işine götürüp akşam getirmek zorunda.

İŞARET DİLİ BİLEN TERCÜMAN HAKKI VAR

Aynı şekilde sağır dilsiz bir Alman vatandaşı mahkemelerde hastanelerde devlet kurumlarında işaret dilini bilen bir tercüman isteme hakkına sahip ücretsiz olarak.

Bugün dünyayı bırak ülkemizde öyle engelli insanlar var ki birçok engelsiz geçinen insanlardan çok daha ileri insanlık eğitim bakımından.

Yine Almanya'da engelli engelsiz çocuklar birlikte okuyor. Bir program var, adı "engelliler engelsizlere yardım ediyor". Bir engelliler okulundan öğrenciler alınıyor, engelsiz öğrencilerin okuduğu okula getiriliyor. Bir hafta on gün yemek yiyor, ders yapıyorlar, oyun oynuyorlar vs. sonra öğretmenleri engelsiz öğrencilere soruyor. Bu engelli arkadaşlarınızdan ne öğrendiniz diyor. Yüzde 93'ünün verdiği cevap aynı. Hayatın zorlukları karşısında pes etmemeyi öğrendik.