Hürriyete kavuÅŸmak!

Hayaller kurarak…  Â

Önümüze hedefler koyarak…

 

Bir de hayatı yazarak yaşamak vardır.

Cümlelerle hayata dokunarak…

Kelimelerle ruhu yıldızlara ulaştırarak…

 

Benim tercihim ikincisidir daha çok.

Yani yazarak yaÅŸamak.

Önce yaşarım sonra yazarım.

O anlarda var olduÄŸumu hissediyorum.

 

Her şeyi yazarım ben.

Duyguları, yaşananları, mutlu - hüzünlü anları, yıldızları andıran hayalleri, hayatın içindeki gerçekleri, gözlemleri, özlemleri…

Her şeyi…

 

Mutlu olurum yazarım, üzülürüm yazarım.

Ruhum daralır, canım sıkılır yazarım.

Sevinçten uçarım yazarım.

Hele bir de coşmuşsam…

İşte o an yazıya akarım şelaleler misali.

Yatağına sığmayan, önüne çıkan ne varsa alıp, çağlayan akarsular gibi…

 

‘Dostlar gidince, sohbetler tükenince, el ayak çekilince’ yazıya sığınırım.

 

Çünkü olmasını istediklerimin yerine yanımda hep o vardır.

Beni her zaman en iyi o anlar.

En zor anlarımda yanımda o vardır, en mutlu olduğumda da…

En kuytu ve en yaşanılası sığınağımdır o dünya.

Bir dünya ki; büyülü, tutkulu, gizemli…

 

Hani bazen kendimizi umutsuz ya da güçsüz hissettiğimiz anlar vardır ya.

Ben bu anlarımda da ona koşarım.

Nasıl olursa olur, umutla ve güçle çıkarım onunla hayata dokunduktan sonra.

 

****

 

Yine böyle umutsuz olduğum, olumsuzlukların yüzünü gösterdiği bir dönemimdi, birkaç hafta önce.

 

Ruhumun daraldığını hissettiğim, umutlarımın yavaş yavaş tükenmeye başladığı ama bir çok insanın umutla yazılarımı sorduğu, cümlelerimi okumayı beklediği bir dönemdi.

 

Yapmak istediğim çok şey, imza atmak istediğim bir dolu proje varken hayatın zorlaştığı, çemberimin daraldığını anladığım bir zaman dilimiydi.

 

Hayatı yaşıyordum ama bana gülmüyordu son zamanlarda. Bana zincir vurmuş, ruhumu esir almaya başlamıştı sanki. Nefes aldırmayacak kadar hem de.

 

‘Bir çıkış yolu olmalı’ dediğim bir gün karşıma çıktı Hürriyet!

 

Öyle bir anda karşıma çıktı ki; bana hürriyetimi vererek, hayatla yeniden kucaklaşmamı sağladı.

 

Hürriyet, bana bu şansı sunmasaydı; her şey daha farklı olacak, benim için her şey olumsuz bir noktaya doğru ilerleyecekti.

 

Hürriyetime ‘Hürriyet’ ile kavuştum.

 

Hem de hayatta yapmak istediklerimin, hayallerimin beni çağıran, göz alıcı heyecanı ve mutluluğu eşliğinde…

 

Ya sizin hürriyetiniz?

 

Ne kadar hürsünüz?

 

Neler ağır geliyor hayatınızda?

Neler esir alıyor sizi?

 

Ne kadar hür ruhunuz?