Onu kaybettikten sonra

Düşünüyorum da zaman zaman.
İlle de elimizden kayıp gitmesi mi gerekir, onun değerini anlayabilmemiz için?
Sağlığımızın, sevdiklerimizin, işimizin, aşkımızın...

Maddi, manevi hangi konuda olursa olsun...
Saçı düz olan kıvırcık ister, kıvırcık saçı olan düz saçı olsun ister.
Sarışın esmer olmak ister, esmer olan sarışın olmak...
Kardeşi olan kardeşi olmasın ister, olmayan da olsun ister.
Bu örnekleri çoğaltmak mümkün.

Elimizdekinin değerini, elimizdeyken bilmemek, ölüme beş kala Tanrı’yla yaptığımız pazarlığa benzetiyorum. Şu başarımı göreyim de, bu hayalimi gerçekleştireyim de, vs... O ana kadar yaşamın farkına varamayıp da, o ana kadar yapılan iyi şeyleri ileri sürerek bir şans daha istemek...

Kaybettikten sonra dövünmek, sızlanmak işe yaramıyor.
Dövünsek de sızlansak da nafile.
İş işten geçiyor.
Çaresi yok.
Giden geri gelmiyor.

Önemli olan elimizdeyken değerini bilmek o şeyin.
Bunun farkına vardığımızda mutluluğumuz artacak.
Bütün mesele farkına varmakla başlıyor.

Hastalanıldığında ya da bir yerimiz ağrıdığında değeri anlaşılan sağlığımız.

Para kazanmamız gerektiğini fark ettiğimizde değerini anladığımız, bir zamanlar söylenerek gittiğimiz işimiz

Paylaşacaklarımız çoğaldığında, yokluğunda değerini anladığımız arkadaşımız

İçimizi sıkıntı, üzüntü kapladığında; mutlu ve huzurlu zamanlarımızdır aradığımız.

Elimizdeyken değerini bilmediğimiz, elimizden uçup gittiğinde anladıklarımızdır, yukarıdaki saydıklarım.

Hayat, mutluluk; öğrenerek, yaşayarak ortaya çıkan kavramlar.

Bundan yola çıkarsak elimizdekilerin değerini anlamakla mutluluğa yaklaşmış, yakalamış oluyoruz aslında. Ama fark edemiyoruz, göremiyoruz; gözümüz başka şeylerde olduğu için.

Kartallar gibi daha yüksekleri istiyoruz. Daha güzelleri, daha iyileri istiyoruz. Haklı olarak belki de. Kim bilir?

Olmayacak mı isteklerimiz, ulaşıldığında büyüteceğimiz başka hedeflerimiz? Olacak elbet ama elimizdekilerin de değerini bilerek, anlayarak...

Sevdiklerimiz yanımızdayken, onlara sevgimizi belli etmiyorsak.

İşimiz varken, söylene söylene gidiyorsak.

Sağlıklıyken sağlığımızın, aldığımız nefesin değerini bilmiyorsak.

Yaşamın farkına varamıyorsak, tüm bunlara sahipken.

Bırakın başka şeyleri, daha yaşadığımız hayatın değerini bilmiyoruz demektir!

Â