Bunlar figür değil, algoritma

Gerçeklik ve onu temsil etme biçimleri sanat tarihi boyunca figüratif sanatçıların en temel meselelerinden biri oldu. Yeni medyanın ve dijital teknolojilerin açtığı çığırsa şu anda sanatçılara bu konu üstüne sorgulama yapmalarında bambaşka ufuklar açıyor. Bu minvalde, Guido Casaretto’nun CGI teknolojisi, yani bilgisayar temelli imgeler (computer-generated images) kullanarak yaptığı eserler CDA-Projects’teki ‘Sistem Dışı Bağıntılar’ sergisinde yerini aldı. Hepsi, hiper realist temsilin sınırlarının bir adım ötesine geçmeye dair bir çaba adeta.

KASTİ ZITLIKLAR

Kullandığı ‘aracı sergileme’ yöntemi, onun temsilci kusursuzluğa dair bir çabanın peşinde olmadığının kanıtı. Casaretto, dijital figürlerini zaman-yer uzamında konumlandırırken, eşzamanlı olarak bedenlerinin geçirgenliğini de vurguluyor. Figürlerini adım adım inşa ederken beden hareketlerinin çeşitliliğini layıkıyla öne çıkartmak konusunda özel bir çaba sergiliyor.
Bu geçirgen bedenlerin hareket halinde temsil edilmesi, Casaretto’nun figürlerinin varlık ve yokluk arasında belirsiz bir yerde konumlandığına işaret ediyor. Var olup olmadığı belirsizleştirilen figürler belki de sadece insan suretlerinden farklı bir varolma biçimini anıştırma amacı güdüyor. Sanal gerçeklikte var olma haliyle reel gerçeklikte var olma hali arasındaki kesin zıtlığa gönderme yapan bu figürler Casaretto’nun ilhamını aldığı kaynağın ne olduğunu da gösteriyor.
“Bilgisayarımın başında işlerimi üretirken, aslında bir arayüzün üstünde çalışıyorum. Dijital teknoloji böyle bir gerçeklik sunuyor. Yani, bu figürleri çizerken onları değil, bir dizi algoritma görüyorum,” diyor Casaretto. Buna paralel olarak da gökyüzü simülasyonu içeren enstelasyonunun, tavana asılmış panele yere yerleştirilmiş bir aynadan bakarak görülmesini istiyor.
Sergideki işler büyük ölçekli pleksi, tuval gibi farklı materyaller üzerine UV baskı yöntemiyle aktarılmış. Büyük ölçekli işler CGI’ın poligonal dokusunu gözler önüne sererken, bu birebir insan bedenini temsil eden figürlerin aslında gerçek olmadığının da vurgusu. Gökyüzü işi ve iki adet küçük ölçekli işteyse reel görüntü ışık-gölge durumunu bire bir yansıtıyor.
Casaretto, işlerinde temel insani öğelere yer veriyor ve insani figürlerini bir şekilde yersizleştirilmiş bir doğanın içinde resmediyor. Bu da sanal temsilin inorganik yapısıyla onun aracılığıyla temsil edilen insan varoluşunun temel yönleri arasında yani biçim ve içerik arasında kasti olarak kurulmuş bir zıtlığa işaret ediyor.