Yavuz’a şimdi üzüldüm

Beraber bilardo oynardık...
İnsan çok eski bir arkadaşının yıllar içinde aldığı yolu, hayata bakışını çok daha iyi görüyor.
Yavuz’un insani tarafına hâlâ sonuna kadar kefilim...
Solculuğuna da...
Tek handikapı, Cumhurbaşkanı Erdoğan’a cep telefonundan günün her saati arayacak ve telefonu ikinci çalışta açılacak kadar yakınlaşması oldu...

Gezi Parkı sürecinde bu yakınlık iyice arttı.
Yavuz da bu yakınlığı tüm iyi niyetiyle arabulucu olarak kullanmak, sokakta gençlerin ölmesini engellemek için kullandı.
Bunun onlarca şahidinden biri benim.
Berkin Elvan’la ilgili açıklaması da işte bu yakınlığın gölgesinde yapılmış bir açıklama oldu.
İki tarafı da kırmamak için orta yolu bulmaya çalıştı...
Ama orta yolculuğun kimi zaman en kötü yol olduğunu en iyi bilmesi gerekenlerin başında Yavuz geliyor.
Yaptığı talihsiz açıklama...



İktidarla zorlama empati duygusu bir yana...
Bunlardan dolayı eleştiriler alması çok normal...
Ama ben Yavuz adına en çok neye üzüldüm biliyor musunuz;
Bir yandan Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın, diğer yandan Başbakan Davutoğlu’nun canhıraş Yavuz’u savunmasına...
40 yıl düşünsem, Yavuz Bingöl’ün iktidarın sahip çıktığı bir sanatçı konumunda olacağı aklıma gelmezdi.