Sen bir canisin!
Güncelleme Tarihi:
Bir akşamüstünün anne karnından yeni çıkmış huzur_u sükunu içinde usul usul evime gidiyorum.
İçim sevgi dolu
Havalar güzel giderken içide güzel seyrediyor insanın
Ama maalesef bu seyri önümde seyreden arabanın cani ruhlu sürücüsü bozuyor işte
Aradan saatler geçti gitti
Ama dilimin ucundaki lanet kelimelerinin geçişi bir türlü bitmedi
Bir çalıkuşunun kafasını koparıp bir ipe bağlayıp arabasının arka camına süs diye asmış
Bir güzel görüntü ki sormayın gitsin(!)
Henüz tüylerindeki kan lekeleri kurumamış o minicik kafa her sallandığında iç organlarım yerinden zıpladı
Arabadan atlayıp o sürücünün boğazına sarılıp
“sen bir canisin!”
dememek için zor tuttum kendimi
şimdide kendimi tuttuğum için zor tutuyorum kendimi
onu güzel bir görüntü olsun diye asmadığı besbelli
çünkü bu görüntünün acıma,nefret,mide bulantısından başka bir his uyandırabileceği bir insan olduğunu düşünmek istemiyorum
eğer varsa da insanlıktan istifa ediyorum
ben daha kötüsünü düşünüyorum
bu bir güç gösterisi
“bu kuş güçlü pençeleriyle(!) beni kapıp bir dağ başında parçalayacaktı fakat benim kaslı kollarım…”
gibi şizofrenik bir cümlenin resimle anlatılışından başka bir şey olamaz
ya da olmasın ne olur
sadece psikolojik bir rahatsızlığın dışa vurumu olsun
bunu güzellik olarak değerlendiren bir ruhtansa bunu “güçlülük”olarak değerlendiren hasta bir ruh olsun
gerçi benim ki de laf işte
her iki durumda da hasta ruhlu bir insanın yaptığı bir şey değil midir bu?
Her iki durumda da insanlıktan tayini çıkmış ya da istifası basılmış bir caninin eseri değil midir bu?
