Herkes 'Utanın' diyordu o 'Utanmayın' dedi

Ondan önce “Çılgınlık” alelade bir kelimeydi.
O bize, “Çılgınlığın” çaresiz bir neslin, hüzünlü bir ahvadın en meydan okuyan en güzel delilik hali olduğunu anlattı.
Bir milletin ancak böyle olağanüstü bir çılgınlıkla kendine gelebileceğini ve kendi kendini doğurabileceğini , kendini bulabileceğini söyledi.
Korkutulmuş, sindirilmiş bizi ikna etti.

***

Ondan önce “Türk” kelimesi neredeyse, bütün kötülüklerin anası haline getirilmişti.
O bize, “Türk’ün” en az başkalarınınki kadar harikulade bir aidiyet duygusu olduğunu anlattı.

***

Hatırlayın, o günlerde başlamıştı.
Bize Atatürk’ü, adındaki Ata’yı ve Türk’ü unutturmaya çalışıyorlardı.
O, “Unutmayın “dedi.

***

Hatırlayın;
Cumhuriyet’in bütün nesillere anlattığı o muazzam kurtuluş destanını, o muazzam Cumhuriyet heyecanını bize çok görmeye, bize dar etmeye başlamışlardı.
O “Asla unutmayın” dedi.

***

En yorgun, en bitap günlerinde, ayaklarının üzerine kalktı, dikildi, dimdik durdu ve bize dedi ki;
Unutma arkadaş…Unutma ve unutturma…

***

O Türkiye’nin Stephane Hessel’ydi..
Hani bütün Fransa’ya “Indignez vous” diye seslenen; bütün Fransa’yı yirmi sayfalık bir kitapla ayağa kaldırıp, “Şu düştüğünüz halden utanın” diye haykıran yaşlı adamdı.
Ölmeden önce, yumruk gibi bir vasiyet bırakıp gitmişti.

***

Turgut Özakman işte bize bunun tam tersini haykıran adamdı.
Hessel kendi halkına “Utanın” diyordu.
Turgut Özakman “Utanmayın” diye haykırdı. Avaz avaz haykırdı.
Sırf sağırlaşmış şu kulaklar duysun diye.
Türklüğünüzden utanmayın, Cumhuriyetinizden utanmayın, Atatürk’ü sevmekten utanmayın, tarihinizden utanmayın, Cumhuriyetinizden utanmayın.
Sevin dedi…İftihar edin…Onur duyun, gurur duyun.

***

“Çılgın”, artık sadece bir kelime değildir.
Türklerin yeni lügatında, bizlere çok şeyler ifade eden imzadır…
Nur içinde yatsın.