'Maalesef Türkiye'de yaşıyorum'

Fatih ÇEKİRGE YAZIYOR

Yüzlerce binlerce geldi…

Ben İzmir’den gönderen bu genç kardeşimin içimi titreten mesajını seçtim…

Bir an için kendinizi Adnan Süvari İlkokulu’nun merdivenlerinde hissedin…

İyi okuyun…

Çünkü ben Köksal Toptan Lisesi’nin merdivenlerinde benzeri bir duyguyu hissetmiştim..

123. basamaktan haykırmıştım:

- Engelli vatandaşlarımız sandığa nasıl ulaşacak?

Ben Köksal Toptan Lisesi’nde 3307 numaralı sandığına ulaşabilmek için iki yokuş aşıp 123 basamak tırmanmıştım…

Bunu yazdım…

Ve sandığa ulaştığımda görevlilere sorum:

- Ben bu sandığa ulaşana kadar neredeyse bir “işkence maratonu” geçtim. Peki yaşlılar, engelliler nasıl gelecek?

Onlarda açık yüreklilerle cevap verdiler:

- İnanın biz de bilmiyoruz. 

Dedim ki:

- Eğer engelliler oy kullanamıyorsa o demokrasi sakat kalır.

Yüzlerce yorum, tebrik ve “bir şeyler yapalım” mesajı geldi.

Her birini tek tek yayınlamak yerine hepsi adına içlerinden birini seçtim…

Şimdi elinizi yüreğinize koyun nefesinizi tutun ve okuyun…

“Merhaba Fatih bey,

 Ben yürüme engelliyim.

Engellileri düşünüp, köşenizde yer ayırdığınız için teşekkür ederim.

İzmir’de Adnan Süvari Mahallesi’nde ikamet ediyorum ve imam hatip lisesinde oy kullanmaya gittim, merdivenlerle karşılaştım. 

1001 no’lu sandıktan 3 kişi aşağıya indi ve bana oy pusulalarını getirdi.

İl genel meclis oyumu verdim ve diğer pusulalara oy verirken “imam hatip” okulu müdürü; orada oy veremezsin, içeride vermen gerekli diye seslendi. 

Merdivenleri nasıl aşacağım diye sordum!

Orası beni bağlamaz, içeride vereceksin dedi.

Ailem 1001 no’lu sandığa gitti ve olayı anlattı…

Sandık başkanı aynen şunu dedi;

“Oyunu burada vermesi gerekmektedir. Sırtınıza alın getirin”

Babasız bir gencim.. Annemle oy vermeye geldim. 

Böyle terbiyesizce bir söz olur mu hiç?

Sırtınıza alın getirin gibi..

Annem mi sırtına alıp çıkaracak beni!!! 30 yaşındayım, 1,93 boyum var. Mümkün mü bu…

Bu insanlar yüzünden Türkiye’de yaşamaktan üzülüyorum.. Maalesef…

Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.

Saygılarımla

Maalesef Türkiye'de yaşıyorum” 

Elbette bu bir engelli vatandaşımızın isyanıdır. Ben kaldırımlarda, hastanelerde, işmerkezlerinde, kısacası sosyal yaşamın her yerinde engelliler için bir özel yol ya da konum olmayan Türkiye'de engelli vatandaşlarımızın bu isyanını her zaman haklı buluyorum. Avrupa'da bir sinemaya ya da tiyatroya gitseniz mutlaka bir engelli yolu ya da yeri bulursunuz. Dünyada son dönemde memleketi için canını ortaya koyup gazisi olan ikinci bir ülke yoktur.  Çoğu tekerlekli sandalyeye mahkum olan gazilerimizin de aynı sıkıntıyı yaşadığını biliyorum...

Bu örneği de şunun için veriyorum:

Yıllarca hatırlayamadık, bari gazilerimiz hatırlatsın bu üzücü durumu...

Elbette bu isyanı dile getiren engelli vatandaşımız Türk vatandaşı olmaktan onur duyar...

Hepimiz Türk vatandaşı olmaktan onur duyuyoruz...

Gurur duyacak bir tarihimiz de var...

Ama işte vatandaşlık bilinci yalnızca tarihle ve kahramanlıkla açıklanamıyor...

Bir kişinin kendisini Türkiye'ye ait hissedebilmesi için devletin bu sosyal sorumlulukları yerine getirmesi gerekiyor.

Adalet yalnızca hukuk kitaplarında ya da mahkemelerde olmaz. Sosyal hayatın da bir adaleti vardır. Örneğin kaldırımları her vatandaşın kullanma hakkı vardır... Peki ya engelliler...

Ben Köksal Toptan Lisesi'nde 3307 sayılı sandığa ulaşabilmek için tam 123 basamak aştım...

Tekrar soruyorum engelli vatandaşlarımız nasıl oy kullandı?

fcekirge@hurriyet.com.tr

İŞTE TÜRKİYE'DE ENGELLİ SEÇMEN OLMANIN FOTOĞRAFLARI

SİZDEN GELEN YORUMLAR:

Sayın Fatih Çekirge,

Annem 59 yaşında, emekli ilkokul öğretmeni..2 yıl önce geçirdiği bir beyin kanaması nedeniylesol kolu ve ayağı felç oldu. Duyarlı ve sorumluluk sahibi bir Türk Vatandaşı olarak oy kullanmak için Eskişehir Cumhuriyet Lisesinde oyunu kullandı.. Ama ne zahmetlerle..

Öncelikle 2. kattaki oy sandığına annemi kardeşim, babam ve eşim tekerlekli sandalye ile taşıdılar. Taşırken bir yerlerine bir şey olmadığı için şanslıydık..

Daha sonra oyunu kullanırken kardeşim anneme eşlik etmek zorundaydı, zira sol kolu felçliydi ve yardıma gereksinimi vardı..Sırada bulunan ve doktor olduğunu belirten bir vatandaş! ise annemin yanında birisinin olmaması gerektiğini, yönlendirme yapıldığını, zaten hep böyle numaralar yapılarak oy sahtekekarlığı yapıldığına kadar işi getirdi ve kavga çıkarttı.. Annem ağlayarak eve döndü..

Hem toplum içinde rencide oldu, hem de binbir zahmet çekildi..

İnsanların başkalarını bu kadar incitmeye hakkı var mı?

Devletimizin ise engelli insanları yok saymaya hakkı var mı?

Bunları neden anlatıyorum? Engelliler için neden özel bir uygulama yapılamıyor? Onlar için eminim ki pratik bir çözüm getirilebilir..

Engelli vatandaşlarımızın da seçmen olduğu, oy kullanma hakkı olduğu unutuldu...

Yeni seçimlerde onlar için yapılabilecek bir kolaylık; engelli vatandaşlarımızı da kazanmamızı sağlayacak.. Zira annem ve onun gibi vatandaşlarımız "keşke gitmeseydim, hem rezil oldum, hem herkese yük oldum" diyerek toplumdan kendilerini soyutluyorlar..

Bu konuda toplumsal bir bilince ve Yüksek Seçim Kurulunun bilgilendirilmesine gereksinim olduğunu düşünüyorum..

İlginiz için şimdiden teşekkür eder, çalışmalarınızda başarılar dilerim..

Yrd. Doç. Dr. Onur UYSAL

Fatih bey,

Dün yazınızı okuduğumda engelli bir birey olarak ağlayacağım geldi. Evet Pazar günü ben de oy kullanmaya gittim. Ama ben şanslıydım. Çünkü sandığım giriş kattaydı ve girişteki merdivenlerde rampa vardı.

Dün akşam da aynı konuyu ailemle tekrar konuştuk ve gıyabınızda sizi andım. Güzel bir yazı yazdığınızı onlara da anlattım. Zaten bu konuya dikkat çeken başka bir köşe yazısına veya habere de rastlamadım.

Kendim adına ve temsil ettiğimi düşündüğüm 8 milyon (gerçekte bu rakamın daha fazla olduğunu düşünüyorum) engelli vatandaş adına bir kez daha çok teşekkür ediyorum.

Aslında bu sorunun kolayca aşılabileceğini düşünüyorum. Yeter ki aşılmak istensin...

Engelsiz bir hayat sürmeniz dileğiyle...

Saygılarımla...

Sayın Çekirge,

Seçimlerde engellilerin oy kullanma sorununu dile getirdiğiniz için bir engelli yakını olarak teşekkür ediyorum.

Ancak bilmeniz gereken bir konu var:

YSK; mahkemeler yoluyla vasi kararı çıkartan engellilere oy kullanmadı. Bu konu Sayın Oktay Vural, Sayın Lokman Ayva tarafından dile getirilmesine rağmen, Sayın Ayva'nın bu konuda Cumhurbaşkanı, İçişleri Bakanına mektup yazmasına rağmen ve en önemlisi kanunda herhangi bir hüküm olmamasına ve Anayasa'da her vatandaşın oy kullanma hakkının açıkça dile getirilmesine rağmen böyle bir karar alındı.

Size bu konuda, YSK'ya yaptığımız başvuruyu da ek'te yolluyor, bu konuyu da dile getirmenizi rica ediyorum.

Saygılarımla.

Gül Demirbaş Elçi

Sn. Fatih Bey,

Malum konu ile ilgili hassasiyetiniz için ben de teşekkür ederim.

Benim bu sorunu kısa vadede çözmek adına naçizane bir önerim var. Zira her secim mekânının engelli vatandaşlarımıza göre yeniden düzenlenebileceği konusunda ümitsizim. Bunu uygun bulursanız dile getirirseniz sevinirim. Bir sonraki seçimlerde engelli vatandaşlarımızın çektiği eziyetleri gidermek için her secim bölgesinde engelliler için onların şartlarına uygun hale getirilmiş özel bir mekân tayin edilsin ve tek bir mekândan bağlı bulundukları sandıklara ulaştırılmak üzere oy zarfları işaretlensin. Bu oyların sayımı ve dağıtımı zor olacak, ama bir zahmet bu duruma YSK katlansın.

 Saygılarımla,

Sevinç Yılmaz

�

Merhabalar,

Bugünkü yazınızı gözlerime yaslar dola dola, boğazımda bir turlu yutamadığım koskocaman bir yumruyla okudum.

Ben ne yazık ki şanslı bir insan olarak doğdum. Mutlu, huzurlu ve neşe içinde ailemin ve çevremin bütün olanaklarıyla el bebek, gul bebek yetiştirilip bu yasa geldim. Hala daha da benzer olanaklarla hayatimi sürdürüyorum.

Bütün bu sahip olduklarıma rağmen bazen karsılaştığım ufacık şeyler bile toplumda, kalabalıklar içinde yoğun şekilde panik duygusu yasamama sebep oluyor.

Sanki her sey garip bir dekor hissi veriyor bana düpedüz kurmaca,yalan.

Umudumu kaybetmek istemesem de gördüklerim, karsılaştıklarım ya da okuduklarım bu panik duygumu pekiştiriyor.

Ben, bu sağlıklı ve de mutlulukla çerçevelenmiş halimle, okurken bile nefes alamaz hissederken kendimi ve böyle bir ülkede yasadığım için içimdeki isyan duygusu kabarırken engelli vatandaşlarımızın seçimlerde, ya da başka başka zamanlarda yasadıkları olaylarla kendilerini toplumdan, her turlu yasam olanaklarından soyutlayıp kendi içlerine kapanmaları sanki ellerindeki tek çareymiş gibi.

Umuyorum ki artik ülkemi yönetenler; en alt kademeden, en üst kademeye kadar, o idari kadro içinde yer alan ya da bir şekilde yer almaya soyunan herkes benim gibi çok mutlu,çok iyi, dahası çoktan da çok normal görünen insanlarımızın bile içindeki sessiz çığlıkları anlayabilirler, duyabilirler.

Her vatandaş gibi en doğal, en insani haklarımızı istiyoruz sadece.

Ben artik kaldırım taslarının sürekli yenilenmesini değil...her secimde gösteriş adına kaldırımdaki ufacık kare toprak-beton karışımının bile çiçek fideleriyle donatılmasını değil...İzmir, Alsancak’taki para kabul etmeyip karşılığında sizin elinize zorla adaçayı ya da ıhlamur demeti tutuşturan, o biçare dedenin o şekilde sokaklarda sürünmesine bir çare bulunmasını istiyorum...ya da..ya da..ya da....

Naçizane, sizin yazınızın tetiklemesiyle içimden boşalanların size gelen binlerce mail ya da yazıdan çok da farklı olduğunu düşünmüyorum.

Umuyorum bir gün etrafımızdaki güzellikler ve de iyilikler adına size bir şeyler yazabilirim.

Hoşcakalın.

 Mine Aytac

 Endustri Urunleri Tasarimcisi

 Izmir

MERHABALAR SAYIN ÇEKİRGE

Ben Elazığ da yaşayan engelli bir vatandaşım ve annemde benimle aynı kaderi paylaşıyor.Seçimlerde oy kullanmak için bende türlü sıkıntılar yaşadım Namık Kemal ilköğretim okulunun 2. katında bulunan sandığa ulaşmam tam bir işkenceydi, hatta merdivenlerden düştüm. Ama zorda olsa vatandaşlık görevimi yaptım ama annemin durumu benden daha ağır olduğu için o oy kullanamadı Türkiye’de engelliler her zaman yok sayıldığı gibi seçimler dede yok sayılmıştır oysaki 8 milyon engelli yaşamaktadır Türkiye’de�biz kendimizce sorunlarımıza eğilebileceğine inandığımız insanları oylarımızla desteklemek isterdik ama maalesef buna olanak verilmedi. bizi bizden başka kim anlayabilir ki.öyle olsaydı şayet şu an yürürlükte olan tedavi yardım�yönetmeliğinde ihtiyacımız olan ortoz protez tekerlekli sandalye işitme cihazı vs. gibi hayatımızı kolaylaştırabilecek yardımcı gereçlerin kurum tarafından karşılanmasını engellemek için uğraşmazlardı. bunu bir örnekle açıklayayım eski yönetmelikte işitme cihazı alımında SGK cihaz bedelinin 800 tl lik kısmını karşılarken şimdi analog cihazda 170 tl dijital cihazda ise 350 tl sini karşılamaktadır bunda katılım payını da düşersek 140 ve 280 tl düşüyor . günümüzde elle tutulur iş görebilecek bir cihazın fiyatı ise 1200-2000 arasıdır tabi bunun 5000 tl ye kadarda yolu var. Bunu karşılayabilecek durumda olmayan insanları kaderine terk etmekten başka bir şey değil bu. buda gösteriyor ki biz engelliler�tüm hükümetler zamanında hep ya ikinci plana itildik yada yok sayıldık kendi kaderimizle baş başa bırakıldık.

sayın çekirge yazınızda bizim sıkıntılarımıza yer verdiğiniz için varlığımızı sizler hatırlayıp bi nebzede olsa birilerine hatırlattığınız için teşekkür ediyorum.�

�

Fatih Bey Merhabalar,

Ben tam olarak engelli olmasam da bacaklarımda kas hastalığı olan bir Türk genciyim.
Gerçekten dün yazdıklarınızı Ümraniye Mevlana lisesinin 3. katına çıkarken 6 ayrı  merdiven tırmandım.
Tam olarak kaç basamak vardı gerçekten bilmiyorum ama inanın çok zorlandım.
Tek zorlanan ben değildim, yaşı orta yaş üstü olan herkes benim gibi korkuluklara tutuna tutuna yavaş yavaş çıkmaya çalışıyordu.

Teknoloji bu kadar ilerlemişken, isteyen kişilerin giriş katında oy kullanamaması, isteyen sağlıklı kişilerin üst katlarda oy kullanamaması ne kadar acı bir şey.Veya mesela oy kullanmanın son 1 saati engelli insanlara ayrılsa, tüm sandıklar zemin kata gelse ve engelliler bu zaman aralığında oy kullansa, bana yarım saat verseler o kadar çok çözüm üretirim ki.İnanın bu kadar engelli olan bir ülkede ben halime şükrediyorum, diğer engelli arkadaşlarımın halini düşünmek bile istemiyorum ama düşünmemek bir çözüm değil.

Keşke herkes sizin gibi, benim gibi düşünse..

Size engelli insanlara kocaman yer ayıran kalbiniz için teşekkür ediyor,
saygılar sunuyorum

Hakan Tiken

Türkiye de özürlüler için alınmış gerçek mana da tedbir ve ilgi yeterli değildir.

Sayın Başbakanım seçim konuşmalarını�yakinen ilgilendim, ne var ki kendisini çevreleyen suni dostlarının engelleri karşısın da ya gerçekleri göremiyor veya gerçekler kendisine iletilmiyor bilemem sadece şu habere Sayın Başbakanımızın dikkatini çekmek isterim.

Ağrı İlinde kendilerini elektriğe kaptıran iki erkek kardeşin kesilen organları ı ve sağlık durumu açıkça ortadadır, ve

bu�dramı televizyonlarda herkes gibi ben de izledim, içim yandı�diğerini Sizler düşünün.

Kendilerinden insanlık namına ilgi bekliyorum yeter Kİ!!!!

İlgilensinler.

Soruyorum bu iki çocuğun yeri neresidir? �

Merhaba Fatih Abi

Soruna cevap vereyim..

Engelli, yaşlı,hasta ve hamile vatandaşlarımız rezillik içinde oy verdi.Ama OY VERDİ...Ama hepsine teşekkür ediyorum.Azimlerinden dolayı kutluyorum.Onlar gibi duyarlı vatandaşlarından Allah razı olsun.

Şehir: Ankara

Semt: Emek

Okul: Gülen Muharrem Pakoğlu

Oy vermek için verilen kat: C3 yani son kat Sözde Engelli ve Yaşlılar için olan sandık no:4236 (giriş kat)

Durum: engelli,yaşlılar için sandık var.Ama salon başkanı ve gözetmenler içeri almadılar.Önce sandıklarının olduğu salon başkanından kağıt getirsinler dediler.Tutanak tutacaklar E yukarıdaki sandık başkanıda seçmeni görmek istedi.Saçmalığa bakarımsınız..O adam oraya gelse zaten oy kullanır.Kafasından zorumu var.Okul müdürüne söyledik oda elinden birşey gelmediğini söyledi.( ki evet yanımıza bir beyi verdi sağ olsun ama koluna girince merdiven bitmiyor ki) Bilmiyorlar mı Emek mahallesi Ankara'nın en eski yerleşim yerlerinden biri,Burada yaşayanlarda mantıken yaşlılar...

Ama ne hikmetse yaşlı, engelli,sayım sonrası rahatsızlığı olan(bacak kırıkları gibi) ne kadar vatandaş varsa hepsi merdiven tırmanıyordu.Ya ben gencim ben tırmanırım ama onlar ne yapıyorlar ta en tepede.El insaf ya...Nüfus sayımındaki verilerde yaşlar belli değil mi?Nüfus sayımı evde birebir yapılmadı mı?Evde o kişinin koşullarını görmediler mi? Her şeyi sormayı biliyorlar ama bunu gözden kaçırıyorlar.Rezillik diz boyu bir şekilde oy kullandılar.Yazık günah ya Allah korkusu bu mu?

Kardeşim hamile,3 hafta sonra doğumu var, zor bela çıktı kızcağız tırmanarak. Ama hiç kimse geç kızım sen demedi. Mahalledeki bütün yaşlılar ellerinde bastonlarla kan ter içinde.

Bu arada ben mi evet ben gittim oyumu kullandım. Ama en sonra... Kimi bulduysam koluna girip, omuz verip yerine ulaştırdıktan sonra.

Uzatmanın alemi yok.

Kısaca bu rezilliği bize yaşatanlara HAKKIMI HELAL ETMİYORUM...

Seçim 4-5 yılda bir yapılıyor ve ülkenin kaderini belirlese de kişilerin kendi kaderlerini çoğu zaman aldıkları eğitim belirliyor. Sizin oy verdiğiniz okulda engelli bir çocuk öğrenim görebilir mi?

Ben de oy verdiğim okulda okulun girişinde ve merdivenlerde bu düşüncelere gark olmuştum, engelli çocukların nasıl öğrenim göreceğini düşünmüştüm. Sonra daha önce gazetede gördüğüm bir haberde arkadaşlarını kucaklarında taşıyan kahraman çocuklar geldi gözümün önüne. O zaman bu çocukları överken kimse neden kucakta taşımak zorunda kalındığını düşünmemişti muhtemelen. Önemli siyasi şahsiyetlerimizden biri de Almanya seyahatinden döndüğünde orada gördüklerine şaşırıp 'Almanya'da ne kadar çok sakat varmış!' demişti. Bu zihniyet ve zeka düzeyiyle de şaşkınlıklarına şaşmamak gerekiyor galiba.

Sevgiler,

Yalçın

Sayın Çekirge,

Engelli vatandaşlarımızın seçimler sırasında yaşadığı sıkıntılarla ilgili yazılarınızı üzülerek okudum.

Gerçekten de ülkemizde engelli olarak yaşamak çok güç. Ben bir süredir Berlin'de yaşayan bir akademisyenim.

Burada yaşadığım beş aylık süredeki gözlemlerim çerçevesinde beni en çok kıskandıran ve hüzünlenmeme sebep olan iki konu olduğunu söyleyebilirim. Birisi, kendi akut bel rahatsızlığım nedeniyle tanışma olanağı bulduğum fizyoterapistimin bir tespitinin doğru olduğunu görmek, diğeri de bir Ankaralı olarak burada gördüğüm mükemmel toplu taşımacılık anlayışı (Ankara'da toplu taşımacılık adına nerdeyse hiçbir şey yapmayan, toplu taşımacılıktan tek anladığı, kent merkezine arabaların mümkün olduğunca daha "toplu" bir biçimde girmesini sağlamak olan bir zihniyetin bir kez daha görevde kalması, inannılır gibi değil). Ağır durumdaki engelli hastalara şifa dağıtmaya çalışan fizyoterapistimin bir gün bana, "Ozan Bey en çok neye üzülüyorum biliyor musunuz, ben tekerlikli sandalyede yaşamak durumunda olan hastalarımın hiçbirisini yolda, çarşıda göremiyorum, oysa bir Avrupalı fizyoterapist dışarı her çıktığında bir ya da bir kaç hastasını yolda, çarşıda, sinemada görebilir. Bu beni çok hüzünlendiriyor." demişti. Evet, gelince gördüm ki gerçek buymuş. Cadde ve sokaklarda, markette ya da sinemada, bir yerlerde tekerlikli sandalyeli bir kişi görmediğim gün olmadı. Hatta dün otobüs beklerken, tek bacaklı, altmış yaşlarında şık giyimli bir engelliyi, ileri geri giderek vitrin gezer ve keyifli keyifli ıslık çalarken görünce şunu sordum kendi kendime: "Benim ülkemde engelliler anayasal haklarını dahi kullanamazken, buradaki engelliler, kendileriyle, çevreyle ve hayatla barışık bir biçimde yaşayabiliyorlar. Her gün çarşı ve pazarda gezebiliyorlar, diğer insanlardan tek farkları üstünde oturdukları çeşit çeşit tekerlikli sandalyeler. Oysa, biz ne yapıyoruz? Engelli vatandaşlarımıza hayatı zindan ediyoruz, engellerine engeller ekliyoruz.

Sayın Çekirge, diğer taraftan da şunu düşündüm. Aslında belediye yönetiminde bulunanlar ve bu yönetime talip olanların tekerlikli sandalyede yaşamını sürdüren vatandaşların oy kullanmamasından rahatsızlık duymaması son derece doğal. Çünkü, öyle bir hedef kitleleri yok! Öyle bir vizyonları olmadığı gibi!

Saygılarımla,

Dr. Ozan Ergül

Sayın Fatih Çekirge,

Yazınızı okuduğumda utandım, öfkelendim, kızdım. Bu kadar duyarsız bir ülke olmamızı hala anlayabilmiş değilim.

Halada gecen sene yasadıklarım gördüklerimden sonra…

Geçtiğimiz yıl Amerika’nın San Diego şehrinde idim. Bir yıl boyunca California’da�ve Nevada’da bulundum. Gördüm ki, günlük hayat biz normal vatandaşlar için değil engelli vatandaşlar için dizayn edilmiş ve sanki tüm nüfusun engelli olabileceği düşüncesi ile yapılandırılmıştı. Elbette hayrete düştüm:

Otobüs durağında bekliyorum yanımda iki tane tekerlekli sandalyede engelli Amerikalı var. İhtimal vermediğim cin onların başka nedenle orada durduğunu düşünmüştüm açıkçası. Otobüs geldi kaldırıma sıfır olacak şekilde yanaştı. Ve durdu…

Sonra kapı acildi ve kimse atılıp binmedi otobüse.. Önce otobüsün açılan kapısından otomatik bir düğme yardımı ile bir uzantı kalktı o uzantı daha sonra dışarı cıktı, ve otobüsle kaldırım arasında bir köprü olacak şekilde rampa haline geldi. Ama hala kimse binmiyor otobüse. Bu işlem bitince otobüs şoförü otobüsün on koltuklarına doğru gitti. Ne yaptığını göremedim ama�daha sonra içinde olduğum bir gün izlediğim�suydu: Otobüs şoförü on sırada duran koltukları kaldırdı ve çok pratik ve çabukça iki yanındaki duvardaki kilitlerle sabitledi. Ve diğer tarafa da ayni şeyi yaptı çünkü iki engelli binecek otobüse.�Malum insan güvenliği çok çok önemli oralarda. Bu işlem bitince tekerlekli sandalyedeki kişilerden biri arabasını otobüsün içine doğru surdu ve durması gereken yere kadar geldi ve durdu. Otobüs şoförü hala orda… bu sefer tekerlekli sandalyeyi emniyet kemerleri ile bir kaç yerden sabitledi kaymasın, düşmesin diye. Sonra diğer vatandaş da bindi, ayni işlemler onun içinde tekrarlandı ve otobüs şoförü yerine geçti. Daha sonra diğer normal insanları da otobüse aldıktan sonra yola devam etti. İnecekleri duraklara geldiğinde de gene otobüs şoförü otobüsü durdurdu, kapıları açtı, , rampaları indirdi ve gene kimse içeri girmedi, bekledi. Otobüs sofora yerinden kalktı, gidip �engelli vatandaşların�emniyet kemerlerini çözdü. Onların arabaları otobüsü terk etti daha sonra koltuklar normal vatandaşların kullanabileceği hale getirildi ve otobüs şoförü yerine geçip yeni yolcularını aldı… Yoluna devam etti.

Ben de hayretle izledim.

Bir Türk olarak; mübarek engelli değil sanki padişah bindi otobüse..törene bak diyemedim.

Bir Türk olarak bakakaldım; kimse hadi kardeşim isimiz var çabuk olsana demedi, halbuki ben okula geç kalmıştım

Bir Türk olarak bu ne kadar güvenlik tedbiri, ne kadar da canları kıymetli diyemedim

Bir Türk olarak sasırdım; otobüs onca zaman durakta beklerken bir Allahın kulu da çıkıp arkadan kornaya basmadı

Bir Türk olarak dumur oldum; otobüse törenle binen inen ve herkesten öncelikli ve ayrıcalıklı olan bir kesimden daha az eşit şartlarla seyahat ettim.

Amerika’da otopark in önemini bilen bilir�hele de kıyak yerlerin önemini. Bizdeki gibi bulduğun kaldırıma araba park edemezsin. Bulduğun 300-500 mt uzaktaki�yerlere de 20-30 dolarlardan başlayan miktarlarda ciddi paralar ödersin

Otoparklarda en baba en güzel yerler de engellilere�ayrılmıştı. Engelli kartını araba canıma yerleştirip�park ediyorlardı arabalarını, en kıyak yerlere. Çoğunda para bile ödemiyorlardı.

Daha sonraki dönemlerde de benzer şeyler yasadım. Yollar, merdivenler, otobüsler, restoranlar, asansörler, hatta ve hatta casinolara müşteri taşıyan servisler bile engelliler için tüm imkanları sunmuş, onlar için dizayn edilmişti.

Sanki tüm San Diego ve hatta California engelli idi biz azınlıktık..Engelli olasım geldi valla..

Müstesna Erkahraman

Fatih Bey,

Yazılarınızı ilgiyle okuyorum. Farklı bir bakış açısıyla farklı noktalardaki eksiklikleri fark ediyorsunuz. Ben size, engelli konusunda yazı yazdığınız için bu maili atıyorum. Benim albino bir arkadaşım var ve albinolar içerisinde gördüğüm en iyi durumda olan bir engelli. Belki bilmiyorsunuzdur diyerek biraz açıklayayım. Albinolar beyaz tenli saçları da sarımtırak /beyaz renginde oluyor. Bunun yanında engelleri de görme konusunda kendini gösteriyor. Görme yetenekleri zayıf. Kimisinde bu aşırı durumda, kimisinde de -arkadaşım gibi olanlarda yani- çok aşırı ağır durumda değil. Ben ne zaman arkadaşımla sokağa çıksam insanlıların cüzamlı görmüşçesine ona bakmaları, onu irite etmeleri, "bu davranışa" maruz kalan ben olmadığım halde beni rahatsız ediyor. Otobüse yavaş bindiği için otobüs şoförlerince kınanmaları, "bariz" engeli olduğu halde askerlik şubesinde çile çekmesi , sahtekar muamelesi görmesi vb. daha sayabileceğim bir sürü durumla karşı karşıya kalıyor. Yazıktır, milleti soyanlar, ezenler hakkında bir tek adım atmazlar, bariz ispatlandığı halde onlara sahtekar muamelesi yaparlar. Bir engelli bir zorlukla karşılaştığında duyarlılık göstermeye çalışan insanlara da engelli vatandaşımıza da yazınızdaki gibi sahtekar muamelesi yaparak pes dedirtirler. Burası böyle bir yer mi demeli yoksa yok kardeşim ben onlardan olmayacağım mı denmeli bilemedim. Tek bildiğim her geçen gün sevgiyle burası benim vatanım demekten giderek uzaklaştığım.

Saygılar,

Gülnihal Çolakoğlu

�

Sayın Fatih Çekirge