İlaç fiyatları yükselir, üretim düşer

Eşdeğer tarım ilacı uygulaması ile tarımsal üretimin arttığına dikkat çeken Kipge, patenti bittikten sonra yerli şirketler tarafından ruhsatlanan ve rekabete açılan eşdeğer ilaçların piyasaya sunulmasıyla ilaç fiyatlarnın ortalama 40-50 kat düştüğünü söyledi.

Bu ucuz ve kaliteli ilaçların kullanımıyla tarımsal üretimin hızla arttığını belirten Kipge, “Ancak son günlerce Avrupa Birliğinin ve yabancı şirketlerin baskılarıyla ülkemizde ilaçların yasaklanmasıyla başlayan süreçte Türk çiftçisini ve tarımını zor günler beklemektedir. Yasaklanan ilaçlar içersinde dünyanın tamamının kullandığı ilaçlar vardır ve Türk Tarımı Gıda Egemenliğini kaybetme sürecine maalesef girmiştir” dedi.

Yasaklama gerekçesi olarak ihracatta yaşanan kalıntı sorunlarının gösterildiğini belirten Kipge, oysa kalıntı sorununun yanlış ilaç uygulamalarından kaynaklandığını anımsattı.  “Bu sorun dünyanın hiçbir yerinde ilaçlar yasaklanarak çözülmez hele bu ülke Türkiye gibi bir tarım ülkesiyse” diyen Kipge, Türkiye’de kalıntı sorununun dünyadakiyle benzer miktarda rastlandığını ifade etti.

Sorunların ihracattaki sıkıntılar baz alınarak değil; iç piyasada 70 milyonun tükettiği tarım ürünlerinin güvenliği de düşünülerek alınmalısı gerektiğini belirten Kipge, şöyle devam etti:

“Sorunun çözümü de ancak iyi bir kalıntı yönetimi, iyi tarım uygulamaları ve en önemlisi çiftçilerimizin eğitimi ile önlenebilir, ilaçlar yasaklanarak değil.
Avrupa Birliği ilaçları, çoğunlukla firmaların ticari kaygılarla ilaçlarını desteklememesi, Avrupa Birliği Komisyonunun hiçbir gerekçe göstermeden sadece komisyon çokluğuyla aldığı kararlar, rekabet dolayısıyla fiyatları düşen veri koruma süreleri tamamlanmış ilaçların firmalarınca  ekonomik sebeplerle bunlara sahip çıkmamaları ve istenilen bazı dosyaları zamanında hazırlayıp komisyona sunmaması nedeniyle yasaklanmaktadır. Hatta son olarak Avrupa Birliği Komisyonu Triazole fungisitlerin Tarım ilacı olarak kullanılmalarını yasaklamış ancak Triazole fungisitler Avrupa’da eczanelerde insan ilacı olarak kullanıma devam etmektedir.”

Türkiye’nin AB üyesi olmadığı, 3 milyar dolarlık bir tasarruf karşılığında hiçbir şey almadan kesinlikle vermemesi gerektiğini belirtilerek, Türkiye’nin iklim ve ürün yapısının AB’den farklı olduğuna dikkat çekildi. Kipge’nin açıklamasında şu başlıklar dikkat çekti.

- Fındık, incir, kayısı vb.. benzersiz ürünlerimiz ve bunlara özgü hastalık ve zararlılarımız var. Bunlarda yıllardır sorunsuz kullanılan etkili ve ekonomik ilaçlar maalesef son yayınlanan listeyle yasaklanmıştır. Bu yasaklama sadece ucuz ilaç politikasından ağzı yanan Avrupalı şirketlerin yararınadır, ülke tarımı çiftçisi ve yerli sanayisinin değil.
- Son olarak 48 adetlik Bakanlıkça yasaklanan ilaçların bulunduğu listede tüm dünyanın (Avrupa Birliği de dahil) kullandığı ilaçlarında bulunması bu işin çok aceleye getirildiği, iyi bir değerlendirme yapılamadan yasaklamaların açıklandığını göstermektedir.
Örneğin Amino asitler, Sodium derivatives, Plant extract, Kinetin, Pinolene, Iaa, Iba,Naa, Ethion, Simazine, Clorvenfinphos etc. Avrupa dahil tüm dünyada kullanılmaktadır ve ülkede yasaklama gerekçeleri halen bilinmemektedir.
- İlaçların yasaklanmasıyla, rekabetin ortadan kalkmasıyla ilaç fiyatları yükselecek, tarım ürünleri fiyatları artacağından 70 milyon daha pahalıya tarım ürünlerini tüketecek ve muhtemelen tarım ürünlerinde ihracatta da rekabetimizi bir süre sonra kaybedebileceğiz.
- Ayrıca yasaklanan bu ilaçların ülkemizde 50-60 adet hastalık ve zararlıya karşı kullanacak ilaç kalmayacaktır. Bu ülke tarımı adına çok tehlikeli bir durumdur. Dünyada yaşanan ekonomik krizinde etkisiyle, yerli ilaç sektörünün bugüne kadar yaşamadığı kadar zor bir süreçten geçtiği şu günlerde alınan ilaç yasaklama kararları sektörü zor bir duruma itmiş, Türk çiftçisinin tüm tarım girdileri içinde en ekonomik şekilde temin ettiği tarım ilaçlarını ucuza temin etmesini imkansız hale getiren bir sürece sokmuştur.
- Üzülerek söylüyorum ki, eşdeğer tarım ilacı kullanımıyla sağlanan yıllık 3 milyar dolarlık tasarruf ,dolayısıyla tarım ürünlerinin ekonomik bir şekilde korunması ve gıda egemenliğimiz tehlike altındadır.