Lev Tolstoy

TOLSTOY FOTOĞRAFLARI İÇİN TIKLAYIN

 

Tolstoy, 1880’lerde yeniden büyük bir ruhsal bunalıma yakalandı ve bunu Itiraflarım (Ispoved, 1882) adlı hikáyesinde şöyle anlattı: "Çevremizdeki yaÅŸamla ilgimi tamamen kestim." Toprağı iÅŸlemeye baÅŸladı, malını mülkünü dağıttı, dünyanın deÄŸiÅŸmesinin bireysel kol emeÄŸiyle gerçekleÅŸebileceÄŸine inandı, ÅŸiddeteÂkarşı çıkıp, barışı savundu, ve Yasnaya Polyana’dan hiç ayrılmadı. Bu dönemdeki yazılarında, gerçeÄŸi arayış en ön plandadır: Efendi ile UÅŸak (Hozyain i Rabotnik), Karanlığın Kudreti (Vlast Tmi [beÅŸ perdelik oyun]), Sanat Nedir? (Çto Takoye Iskusstvo?), pek çok halk masalı, felsefi ve ahlaki eserler, "Neye Inanıyorum?" (V Çyom Moya Vera? 1888), "Dogmatik Ilahiyatın Incelenmesi" (Kritika Dogmatiçeskovo Bogoslaviya, 1891), "Kilise ve Devlet"Â(Tserkov i Gosudarstvo, 1891), "Tanrı’nın Ãœlkesi Senin Içindedir" (Tsarstvobojiye Vnutri Vas, 1894).

 

1886’da Ivan Ilyiç’in Ölümü’ nü tamamladı. Bu dizinin en başarılı hikáyesi kuşkusuz bu eserdir. Kahraman bir memurdur, hep herkes gibi yaşamayı isteyen bir adamdır. Ancak ölüm döşeğinde, hayatının ne kadar boş geçtiğini anlar. Tolstoy bütün hayatının, işinin, ailesinin bir aldatmacadan başka bir şey olmadığını gören bir insanın manevi acılarını sergiler.

 

Tolstoy,ÂKröyçer Sonat’ta (1889) evliliÄŸin gerçek duyguların taklidinden baÅŸka bir ÅŸey olmadığı sıradan bir ailenin dramını ele alır. Pozdnyçev’le karısının arasında körü körüne bir cinsellikten baÅŸka hiçbir baÄŸ yoktur. Pozdnyçev’in kıskançlığı onu cinayete sürükler: karısını öldürür. Burada Tolstoy’un o dönemde geliÅŸtirdiÄŸi ve dünyadan el etek çekmeyi, bedeni reddi hatta bedenden nefreti savunan cinsellikle ilgili kuramların çeliÅŸki ve sınırlarını görüyoruz. ÇŞeytan" ve Serge Baba adlı hikáyeler de aynı temayı sürdürürler.

 

Tolstoy, 1890’ların başında dünyaya yeni bakışını bir romanda dile getirme ihtiyacını duydu. Uzun yıllar DiriliÅŸ adlı eseri üstünde çalıştı ve kitap 1899’da yayımlandı. Bu eserin ana konusu,ÂsoyluÂsınıftan Nehliyudov tarafından baÅŸtan çıkarılıp terk edilen KatyuÅŸa Maslova adlı yoksul bir genç kızın yaÅŸadıklarıdır. KatyuÅŸa’ya mahkemede rastlayan (kız hırsızlık ve cinayetle suçlanmaktadır) Nehliyudov hayatını altüst edecek bir sarsıntı geçirir. Romanın ilk versiyonunda Nehliyudov, KatyuÅŸa’yla evlenir. Son ve yayımlanan biçimindeyse, her iki kahraman da kendi kurtuluÅŸlarının arayışı içindedirler: KatyuÅŸa sürgündeki bir devrimciyle yakınlık kurarken, Nehliyudov kendini Incil’i okumaya verir. Buna raÄŸmen, 24 ÅŸubat 1901’de Yüksek Kilise Meclisi Tolstoy’u sapkınlık ve ateizmle suçlayarak afaroz etmiÅŸtir.

 

1912’de ölümünden sonra yayımlanan ve son eserlerinden biri olan Hacı Murat’ta, Tolstoy, Kafkasya anılarına geri döner. GerçeÄŸi arayışı, yaÅŸamının sonunda onu evinden ve karısından kaçmaya ve Kafkasya’ya gitme niyetiyle trene atlamaya sürükledi. Ama çok hastalandı ve kırsal kesimde bir tren istasyonunda, Astapovo’do 7 kasım 1910’daÂöldü. Cenaze töreni, ülkenin dört bir yanından gelen on binlerce insanın bir araya geldiÄŸi ulusal bir gösteriye dönüştü.

 

Tolstoy sadece yazar olarak değil, düşünür olarak da yığınları derinden etkilemiştir. Onun ilkesine göre yaşamak için Tolstoycu topluluklar oluştu, ne var ki bunlar devrimden sonra zulme uğradı.

 

SAVAÅž VE BARIÅž

 

Savaşla barış birbirini izler, savaş sahnelerinin ardından aile sahneleri karşımıza çıkar. Romanın başında Nataşa Rostov henüz bir çocuktur, oysa genç Piyotr Bezuhov çoktan evli bir erkektir ama mutsuzdur: karısı, herkesi aynı gülüşle selamlayan güzel prenses Helena’dan ayrılır. Ama Helena ölür. Nataşa’ysa Piyotr’un arkadaşı Prens Andrey Bolkonskiy’le nişanlıdır. Nişanlısının yokluğunda, Helena’nın erkek kardeşi Anatol Kuragin’e áşık olur ve onunla kaçmaya kalkışır. Daha sonra, Prens Bolkonskiy’in ağır biçimde yaralanması üzerine, Nataşa ona ne kadar derin bir aşkla bağlı olduğunu anlar ve ondan af dilemek için gizlice onun yattığı kulübeye girip saklanır. Sonunda, Nataşa Piyotr’la evlenip, kendisini ailesine adar ve Dekabrist ayaklanmasına katılan kocası, 14 aralık 1825’te Sibirya’ya sürülünce onun peşinden gider.

 

Tolstoy’un çizdiÄŸi portreler galerisinde, NataÅŸa’nın anne ve babası (yanlarında yetiÅŸen ve oÄŸulları Nikolay’la evlenme düşleri kuran yoksul akraba kızı Sonya, Andrey’in kız kardeÅŸi evde kalacak gözüyle bakılan, Marya Bolkonskiy’e aşık olan Nikolay) ve Andrey’in babası ataerkil Rusya’yı temsil eden yaÅŸlı prens BolkonskiyÂyer alır.

 

Savaş ve acı dolu sahnelere karşın, Savaş ve Barış’a egemen olan renk aşk ve yaşamla doludur. Tolstoy, "Roman yazarken bir sanatçının amacı bir sorunu tartışılmaz biçimde kökünden çözmek değil, ama sayılamayacak kadar çok, bitmek tükenmek bilmez tezahürleri içinde yaşamı sevdirmektir" der.

 

BAŞLICA ESERLERİ İÇİN TIKLAYIN