Mimar Sinan

MİMAR SİNAN FOTOĞRAFLARI İÇİN TIKLAYIN

Hassa Mimarlar Ocağı’nın başı olarak Sinan’ın çeşitli faaliyetleri arasında daha önce yapılmış eserlerin korunması ve onarımının da önemli bir yer tuttuğu görülmektedir. Sinan yalnızca anıtların onarımıyla yetinmemiş, çevrelerinin yabancı unsurlardan arındırılmasına da özen göstermiştir.

1573’te Sinan’ın Beyazıt Camii’ni büyük bir kemerle takviye ettiği görülmektedir. 1572’de Zeyrek Camii (Pantokrator Kilisesi), Eskiimaret Camii (Pantepoptes Kilisesi) ve Kalenderhane Camii (Maria Kiriotissa Kilisesi) gibi yapıların içlerinin ve çevrelerinin arındırılmasıyla uğraşmıştır. Çevrede yapılan evlerin, bu yapıların kapı ve pencerelerini kapadıkları gibi yapılara da büyük zarar verdileri belirtilmektedir. Söz konusu yapıların içleri ve çevreleri temizlenerek yeniden kullanıma açılmaları sağlanmış ve bundan sonra yapılacak yapıların bu eserlere 5 arşından daha fazla yakın olarak inşa edilmeleri yasaklanmıştır.

Sinan 1573’te harap durumda olan Ayasofya’nın onarımına başlamıştır. Gecekondu tarzında konutlarla her tarafından çevrilmiş olan yapıda, bu konutların sahiplerinin payeleri ve kemerleri ocaklar, pencereler, dolaplar, helalar yaptıkları belirtilmektedir. Sinan yapıyı yabancı unsurlardan temizleyerek payelerle desteklemiş ve günümüze kadar gelmesini sağlamıştır. Bundan sonra alınan bir kararla Ayasofya’ya 35 arşından daha yakın bina yapımı yasaklanmıştır.

Osmanlı Imparatorluğu’nun doruğa ulaştığı XVI. yy’da klasik Osmanlı mimarisi, dönemin hassa başmimarı Sinan’ın adıyla özdeşleşmiştir. Kendinden önce gelen bütün geleneklerin sentezini yapan Sinan, kubbeli strüktüre kazandırdığı yeni estetik ifadeyle evrensel düzeyde bir yaratıcı olarak sivrilmiştir. Camiden sukemerine, türbeden köprüye çok sayıda esere imzasını atan Sinan yaratıcı ve yenileyici bir mimar olduğu kadar, çağının önde gelen yapı mühendislerinden biridir.