Başarılı Türk yönetmenlerin yol arkadaşı

“Elektroniğe hep meraklıydım ve evdeki radyoları söküp içine bakardım. Hepsi bozulduğu için babam beni bir elektronik kursuna gönderdi. Kursu bitirince elektronikçide çalışmaya başladım. Bir gün Üsküdar İskelesi’nde Fotoğraf Sanatı Dergisi’ni görünce merak edip aldım ve içindeki fotoğraflardan çok etkilendim. Perspektif ve ışığın beni en çok etkileyen iki olgu olduğunu sonradan anladım. İlk makinem ucuzdu ve kaliteli makinaların her yaptığını yapabiliyordu” diye anlatıyor Gökhan Tiryaki çocukluğunu. 18 yaşındayken, kameraman olmak için altı ay TRT’nin kapısını aşındırdı. Sadece bir randevu kopartabilmek için Harbiye’deki TRT’nin fuayesinde oturup durdu. Bir süre sonra tüm kameramanlarla arkadaş oldu ve onlarla işe gitmeye başladı: “Kamera bölümüne alındığımda, kadroya sınavla girildiğini ve o sınavların da dört-beş yılda bir açıldığını söylediler. Sonradan ‘istisna akti’yle kadroya geçtim. 1990’dan itibaren beş yıl aktif kamera bölümünde çalıştım. Aynı zamanda üniversitede iktisat okudum ama bitiremedim. Belgesel ve dramalar çektim. Çekimler sırasında sanatçılarla da yakınlaştım. Para kazanmak için İmaj Prodüksiyon’a girdim, televizyon şovları çektim. Steady cam’lerle çalışınca sinema sektörüne de yakınlaştım. 2000’de yüksek çözünürlüklü kameralarla çalışmaya başladım” diyor.

IRMAK HALKIN DİLİYLE KONUŞUYOR

Nuri Bilge Ceylan’ın ‘İklimler’ filmiyle sinemaya başlayan Tiryaki, yönetmenlerin görüntü yönetmenlerini yol arkadaşı olarak seçtiğini söylüyor: “Bir gün İmaj’a kamera seçmeye geldi Ceylan. Kamerayı anlattığımda, ‘İlk kez biri şu kamera hakkında mantıklı bir şeyler anlattı’ deyip, sinema hakkında konuşmak istediğini söyledi. O günden beri kopmadık. Yeni bir film çekeceğinde buluşup, nasıl bir teknolojiyle çekeceğiz diye araştırma yaparız. Olumlu, olumsuz her fikre açıktır. Tartışmak yaratıcı ve geliştiricidir. Fikir ayrılığımız olsa da hep doğruda buluştuk. Tartışmayanlar küser, tartışanlar doğruyu bulur.”
Ceylan’ın dışında Reha Erdem, Çağan Irmak ve Taylan Kardeşler gibi yönetmenlerle çalışan Tiryaki: “Yönetmenlerin iki özelliği benim için önemli. Bir derdi olması ve bunu izleyicinin aklında kalacak şekilde anlatması. ‘Issız Adam’dan beri Çağan Irmak’ın dört filminde çalıştım. Yönetmenlerin hepsinin kendine özgü bir dilleri olsa da işçiliği farklıydı. Sadece Irmak halkın anladığı bir dilden konuşur. Benim sevdiğim filmlerse izleyicinin aklında tohum bırakanlar. Bunları hemen anlamazsın ama sabah uyandığınızda aklınızda başka bir şey yoktur. Yönetmen aslında net bir şey söylemez; insanın gönlüne duygu düşürür. Sinemanın görevi budur. Sanatsal yönü ağır filmleri daha çok severim” diyor.
Tiryaki’nin asıl hedefi iyi yönetmenlerin filmleri gibi fotoğraflar çekmek: “Perişanlığın fotoğrafı net ve güçlüdür. Fotoğraf hezeyandır. O netliği sevmem. Bu yüzden manzara fotoğrafları beni çekmez, fotoğraflardaki insan çeker. İnsan gözü beni fotoğraf için tahrik eder. Göz, her şeyi projekte eden tek organımızdır.”

KARŞI CİNSTE DE İŞE YARIYOR

16 yaşımdan beri insan gözü çekerim. Birinin gözüne baktığımda insanı hissederim. Bunun özel hayatıma katkısı da eğlendirici. Kadınlarla ilişkilerimde de işime yarıyor. Kadınlar karışık canlılar, bunun üstüne gitmeyi seviyorum. Yalanı hemen anlarım çünkü hayatım boyunca hep bunun üzerine çalıştım. Bir psikolog, nasıl iki cümleden hakkınızda fikir ediniyorsa, ben de gözünüze bakıp gerçeği hissedebilirim.

EN İYİ GÖRÜNTÜ YÖNETMENİ ÖDÜLLERİ

* 2011 8. DUBAI Uluslararası Film Festivali, ‘Bir Zamanlar Anadolu’da’
* 2011 Asya Pasifik Akademisi (APSA), ‘Bir Zamanlar Anadolu’da’
* 2009 YESİLÇAM Ödülleri ‘Üç Maymun’
* 2008 29. Uluslararası Makedonya Manaki Brothers Film Festivali, ‘Üç Maymun’
* 2006 Tayland Dünya Film Festivali, ‘İklimler’
* 2006 IndieWire Ballot Dergisinin Eleştirmen Ödülü, ‘İklimler’