2011 PEN Şiir Ödülü Sait Maden’e verildi

Dünya Yazarlar Birliği PEN Türkiye Yönetim Kurulu’nun ödül verme gerekçesi aşağıda:
“21 Mart Dünya Şiir Günü’nde, özgün şiirleri ve dünya şiirinden yaptığı çevirilerle büyük katkıda bulunan usta şairimiz Sayın Sait Maden’e bir şükran armağanı olarak 2011 yılı PEN Şiir Ödülü’nü sunduğumuzu açıklamaktan kıvanç duyuyoruz.”
Türkiye Yazarlar Sendikası dün saat 11.00’de Beşiktaş İskele Meydanı’ndaki Barbaros Heykeli’nin önünde, bu yıl Sait Maden’in kaleme aldığı Dünya Şiir Günü Bildirisi’ni okuyarak kutladı, şairler daha sonra gelenlere şiir kitabı armağan ettiler.
* * *
SAİT MADEN’in Şiirin Dip Sularında başlıklı bildirisinden bir bölümü birlikte okuyalım:
“Evet, bir evrendir, şiir uçsuz bucaksız, bilinmedik bir coğrafyadır. Binlerce ozan aramıştır onu, binlerce ozan da arayacaktır. Bulanlardan öğrendik böyle bir coğrafyanın varlığını. İlginç ülkeler tanıdık böylece, ilginç sesler, görünümler, ilginç varlıklar. Adına ‘sözcük’ dediğimiz nesnelerden üretilmiş varlıklar.
O ülkelere ayak basan kişi bizim günlük yaşamımızda kullanageldiğimiz sözcüklerin kıskacından kurtulmuş ve yepyeni, alışılmadık seslerin dokuduğu, biçimlendirdiği o gizemli varlıklarla yüz yüze gelmiştir. Kendine özgü bir evren kurmaya başlar böylece.
(...)
O ülkeleri aramakla geçti bütün yaşamım. Kıyısından köşesinden ulaştığımı sanıyorum. Bu çaba ne kazandırdı bana? Birçok şey: Günlük yaşamın, sıradan yaşamın, ıvır zıvır ilişkilerin çürük ipliğiyle örülmüş yaşamın dışında, gökkuşakları, ışık yağmurları, mutluluk denen kavramı bin bir renkle süsleyip somutlaştıran bir bakış sağladı bana. Daha ne olsun!”
* * *
ÖDÜLLERİN, bence çok etkin ve önemli bir işlevi vardır.
Şairin şiirlerinin yeniden okunmasını sağlar.
Sait Maden’in şiirlerini okurken, Türk ve dünya şiirini bilen, onu sindirerek özümseyen bir şairin ürünlerinin ne kadar ustaca olduğunu fark edeceksiniz. Şiirin bir bilgi, birikim işi olduğunu anlamak için onun şiirlerini okumak gerekiyor.
Sait Maden’i kutluyorum.
Şiirin Dip Sularında kitabından bir bölümle yazımı sonlandırıyorum:

Arama, ben artık bende değilim,
sözcüler var bende benden içeri;
sözcükler, zehirle yüklü içleri,
derin tatlarından esrimiş dilim.

Çevremde nedir bu çınlama, gerilim,
bu bitmez atılım ileri geri
örerken bir sonsuz ağla her yeri
milyonca, milyonca anlaşılmaz im?